De
onderzoeker en publicist Zecharia Sitchin heeft een aantal bestsellers
geschreven en een daarvan is “The lost book of Enki”. Sitchin is
een van de weinige onderzoekers die goed bekend is met het oudste schrift van
de geschiedenis. Het gaat dan om het spijkerschrift dat gevonden is op de
oudste kleitabletten van Soemerië . Het geeft een beschrijving van een
welvarend rijk uit een ver verleden, met prachtige steden en een zeer hoog ontwikkelingspeil. Men had er
wegen, kende het wiel, had wetgeving & rechtspraak, prachtige tuinen, volop verbouwd voedsel en zelfs het schrift en onderwijs in scholen.
Veel over het gewone leven is vastgelegd op deze kleitabletten en is zo bewaard
gebleven.
Een aantal
van deze bronnen zijn extra bijzonder, omdat ze ons beschrijvingen geven van hùn
geschiedenis, hùn ontstaan en hùn verre verleden. Zo kennen we allemaal ook het
bekende Gilgamesj Epos dat ook een geschiedkundig verhaal is van het leven van
koning Gilgamesj en zijn latere vriend Enkidoe. Een verhaal dat dateert van twee duizend voor Christus uit Soemerië en vastgelegd is op kleitabletten.
Dit
uitzonderlijke verloren boek van Enki gaat over het begin van de beschaving op aarde. Gek
genoeg lijkt het hoogst modern, ja bijna science fiction, omdat de kolonisatie en ontwikkeling van de
aarde, zoals beschreven, ons meteen doet
denken aan de huidige plannen om nieuwe bases op de Maan en Mars te gaan
vestigen om daar kostbare metalen te ontginnen. Volgens bronnen op de kleitabletten hebben de bewoners van een nu nog onbekende planeet Nibiru , Anunnaki genaamd , in een ver verleden ( 445.000 jaar geleden voor het eerst) de lange weg naar de aarde afgelegd , omdat ze zeker wisten dat hier voldoende goud aanwezig was. Met behulp van speciale apparatuur konden zij de samenstelling van de aarde, het water en de atmosfeer vaststellen. Eerste filterde men goud uit het water, maar dat leverde te weinig op. Later ging men in de grond zoeken naar gouderts en vond die in Zimbabwe en Zuid-Oost Afrika. Archeologische studies hebben aangetoond dat er daar mijnactiviteiten waren. Vanaf 35.000 tot 60.000 jaar voor Christus vond men sporen op basis van houtskoolresten en mijnschachten tot wel 20 meter diep. Alweer een soort van bewijs.
Het bestaan van de aparte planeet Nibiru met een omloopsnelheid van 3600 jaar is nog steeds niet definitief aangetoond al zijn er wel steeds meer kleine aanwijzingen. Sitchin is ervan overtuigd dat dit wetenschappelijk bewijs er zeker zal komen en nog wel binnen decennia. Lees ook http://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2017/01/mardoek-de-planeet-van-de-goden.html
Dat edelmetaal goud hadden zij heel hard nodig om het ontstane gat in de Nibiru-atmosfeer te kunnen dichten. Zij konden het zuivere goud in minuscule deeltjes laten oplossen en uitstrooien boven de dampkring van Nibiru , zodat het bescherming bood tegen kosmische en elektromagnetische straling vanuit de ruimte en de zon. De huidige ruimtevaart doet iets vergelijkbaars. Ook de ramen van de ruimtecapsules worden bedekt met een dunne goudlaag die beschermt tegen kosmische straling.
De oudste bronnen zijn al bijna 6000 jaar oud, maar geven accurate beschrijvingen van de planeten uit ons zonnestelstel die wij pas sinds kort echt kennen. Hoe de planeten als Jupiter, Venus, Mercurius, Uranus en Saturnus eruit zien en welke eigenschappen zij hebben is al op kleitabletten te lezen, terwijl wij die kennis pas redelijk kort geleden “herontdekt” hebben dankzij satellieten en ruimtesondes als de Voyager 1 en 2. Deze stuurden kleurrijke foto's en zelfs close-ups van Uranus en Neptunus naar de aarde tussen 1979 en 1989.
Sitchin was zo "brutaal" om vooraf via ingezonden opinie-artikelen in toonaangevende kranten in de VS en Europa al een voorspelling te doen van het uiterlijk van deze nog te ontdekken planeten. Toen de echte foto's verschenen bleek dat vrij nauwkeurig overeen te komen met de voorspelling van Sitchin. Sitchin voorspelde dat echter niet. Hij gebruikt alleen omschrijvingen uit oude teksten van de Soemerische kleitabletten.
De oude Soemeriërs wisten ook al van het bestaan van de Asteroïde gordel, die het reizen door ons zonnestelsel extra moeilijk maakte. Zij maakten toen ook al gebruik van kernwapens en laser- en hoge waterdrukwapens om zich een veilige doortocht te banen. Dat hebben onze huidige astronauten tot op heden nog nooit gedaan, maar die zijn ook nog niet zover met een ruimteraket gekomen. Zij wisten ook dat er een aantrekkingskracht bestaat op planeten die in sterkte varieert. Zij maakten daarom ook "rondjes" om een planeet of maan om snelheid te verminderen en veilig te kunnen landen. Precies zoals de huidige ruimtevaart dat ook doet bij benadering van een planeet. Zoiets "technisch" kun je niet verzinnen en is alleen aan ingewijden bekend. Kennelijk had men die kennis ook al bij de Anunnaki.
Nog uitzonderlijker is het feit dat deze Anunnaki, of Goden zoals ze genoemd worden omdat ze uit de lucht/hemel kwamen, beschikten over veel technologie maar ook kennis van het leven en de schepping. Ze kenden de bouwstenen van het leven, ja zelfs onze genetische DNA code en konden daarmee experimenteren . Zo hebben zij door een eicel van een op aarde voorkomende mensaap bevrucht met een Anunnaki zaadcel en zo een naar het beeld van de Anunnaki geschapen wezen gemaakt, de mens. Eerst de Adam en later de vrouwelijke tegenhanger Eva, zodat zij zichzelf ook konden voortplanten. De Anunnaki hadden deze wezens nodig om het zware werk in de goudmijnen , zoals het delven van het gouderts en later splijten en zuiveren van het goud te kunnen overnemen. Wij waren nuttige werkers voor de Goden/Anunnaki. Naar de opvatting van de Annunaki is er ook een schepper geweest die alle leven heeft gemaakt en die zij ook Vader noemden. Er was ook in hun religie dus een hogere scheppende macht.
Deze ontstaansgeschiedenis sluit heel goed aan bij een aantal onverklaarbare zaken in de huidige Darwinistische evolutietheorie. Er ontbreken teveel "missing links", oftewel schakels tussen mens en mensaap om een sluitend bewijs te vinden voor het geleidelijk evolueren van mensaap naar homo sapiens (mens). Het moet evolutionair gezien een hele lange tijd geduurd hebben voordat met kleine stapjes, "toevallige gewenste mutaties" zouden kunnen optreden. Zet de verschillen tussen mens en mensaap maar eens naast elkaar. Kijk maar naar het hoofd, de lichaamsbouw, het strottenhoofd, de stand van handen en voeten etc. etc.
Het liep
met de goden echter niet goed af, want onderlinge strijd tussen de Annunaki leidde ook tot het gebruik van kernwapens op
aarde en door een verkeerde wind werden hun eigen steden en woonplekken
bedreigd. Er was uiteindelijk geen andere oplossing dan met hun hemelvaartuigen
zelf weer te vertrekken van de aarde. Op internet zijn verschillende bronnen te
vinden. Heel praktisch zijn de vertaalde
teksten van het verloren boek van Enki op onderstaande website. https://de-ware-wereld.nl/sumerische-kleitabletten/
De oude Soemeriërs wisten ook al van het bestaan van de Asteroïde gordel, die het reizen door ons zonnestelsel extra moeilijk maakte. Zij maakten toen ook al gebruik van kernwapens en laser- en hoge waterdrukwapens om zich een veilige doortocht te banen. Dat hebben onze huidige astronauten tot op heden nog nooit gedaan, maar die zijn ook nog niet zover met een ruimteraket gekomen. Zij wisten ook dat er een aantrekkingskracht bestaat op planeten die in sterkte varieert. Zij maakten daarom ook "rondjes" om een planeet of maan om snelheid te verminderen en veilig te kunnen landen. Precies zoals de huidige ruimtevaart dat ook doet bij benadering van een planeet. Zoiets "technisch" kun je niet verzinnen en is alleen aan ingewijden bekend. Kennelijk had men die kennis ook al bij de Anunnaki.
Nog uitzonderlijker is het feit dat deze Anunnaki, of Goden zoals ze genoemd worden omdat ze uit de lucht/hemel kwamen, beschikten over veel technologie maar ook kennis van het leven en de schepping. Ze kenden de bouwstenen van het leven, ja zelfs onze genetische DNA code en konden daarmee experimenteren . Zo hebben zij door een eicel van een op aarde voorkomende mensaap bevrucht met een Anunnaki zaadcel en zo een naar het beeld van de Anunnaki geschapen wezen gemaakt, de mens. Eerst de Adam en later de vrouwelijke tegenhanger Eva, zodat zij zichzelf ook konden voortplanten. De Anunnaki hadden deze wezens nodig om het zware werk in de goudmijnen , zoals het delven van het gouderts en later splijten en zuiveren van het goud te kunnen overnemen. Wij waren nuttige werkers voor de Goden/Anunnaki. Naar de opvatting van de Annunaki is er ook een schepper geweest die alle leven heeft gemaakt en die zij ook Vader noemden. Er was ook in hun religie dus een hogere scheppende macht.
Deze ontstaansgeschiedenis sluit heel goed aan bij een aantal onverklaarbare zaken in de huidige Darwinistische evolutietheorie. Er ontbreken teveel "missing links", oftewel schakels tussen mens en mensaap om een sluitend bewijs te vinden voor het geleidelijk evolueren van mensaap naar homo sapiens (mens). Het moet evolutionair gezien een hele lange tijd geduurd hebben voordat met kleine stapjes, "toevallige gewenste mutaties" zouden kunnen optreden. Zet de verschillen tussen mens en mensaap maar eens naast elkaar. Kijk maar naar het hoofd, de lichaamsbouw, het strottenhoofd, de stand van handen en voeten etc. etc.
Het leest
als een echt science fiction verhaal , maar je moet bedenken dat dit ònze
geschiedenis is!
Veel historici vinden dat Sitchin te vrij is geweest bij zijn interpretaties en vertalingen van deze historische bronnen. Mogelijk is dat hier en daar zeker het geval geweest. Toch ligt het zeker niet aan een net wat anders vertaald of geïnterpreteerd woord. Het geheel is nog steeds plausibel, logisch en begrijpelijk met de kennis van nu. Dat valt niet te ontkennen. Ze geven zelfs een beschrijving van het ontstaan van ons zonnestelsel waar onze huidige wetenschap nog pas wat puzzelstukjes heeft. Duidelijk is wel dat er zoveel abnormaliteiten zijn aangetroffen bij planeten en hun satellieten (manen) dat het zeker niet zo is dat ons zonnestelsel zo'n 4,5 miljard jaar is ontstaan en al vrij snel een stabiele vorm kreeg, met alle planeten en omloopbanen. Integendeel er zijn duidelijke aanwijzingen dat er behoorlijk heftige wijzigingen zijn geweest waardoor de asteroïdengordel is ontstaan na een interactie van twee grote planeten. Daarbij is uiteindelijk ook de aarde overgebleven als kleiner deel van de oorspronkelijke planeet Tiamat die op een soort ramkoers lag met Nibiru. Daardoor kan het ook zomaar gebeurd zijn dat onze maan die feitelijk ouder is dan de aarde toch een satelliet van de aarde blijft. Verrassend genoeg vinden we daar ook nauwkeurige beschrijvingen van op de Soemerische kleitabletten. De wetenschappelijke zoektocht naar planeet X of Nibiru gaat intussen nog steeds intensief door. Men hoopt binnen luttele jaren een hard bewijs te vinden. Lees ook: https://www.scientias.nl/hoe-zit-het-met-de-zoektocht-naar-planeet-x/
