Al
jaren loop ik rond met een vreemde vraag rondom onze planeet Maan. De
Maan is het meest dichtbij gelegen hemellichaam en is jarenlang intensief
verkend en onderzocht door ruimtevaartorganisatie NASA (en de Russische
tegenhanger) en door astronomen. We hebben er zelfs astronauten in meerdere
Apollo’s naartoe gestuurd om onderzoek ter plaatste te verrichten. Toch
vind je nauwelijks kleurenfoto’s met een hoge resolutie, die een
beter inzicht geven in de aard en ontwikkeling van deze (satelliet-)planeet.
Het contrast met de zeer gedetailleerde en kleurrijke foto’s van de
Hubble-satelliet uit de ruimte kan niet groter zijn. Van ver weg gelegen
hemellichamen hebben we mooiere plaatjes dan van de Maan? Vreemd toch?
Met deze vraag begon ik mijn
zoektocht op internet en later in verschillende boeken en mijn verbazing werd
steeds groter. Er is iets heel raars aan de hand. Het lijkt erop alsof NASA en
ook de wetenschappelijke wereld een aantal onderzoeksresultaten bewust
verzwijgt, negeert en de gemiddelde wereldburger opzadelt met het onjuiste
beeld van de Maan als een dode, stille, donkere
enorme steenbrok op enige afstand van de aarde. Niets is echter
minder waar.
Kennelijk ben ik niet de enige geweest, die iets aan de maan is "opgevallen". In najaar 2020 ontdekte ik op de website Wanttoknow ook een artikel over de maan, dat al dateerde van 2011. Zie
Laten we beginnen met de
belangrijkste gegevens van de maan, zoals je dat ook terug kunt lezen op de
betreffende Wikipedia
pagina.
- De Maan (Luna) is 10.916 km in omtrek en dat is
ongeveer 1/4 van die van de aarde.
- De massa van de maan bedraagt 7,35 x 10
tot de 22e kg en de aarde weegt 80 keer zoveel, mede ook omdat het soortelijk
gewicht lager is op de maan.
- De zwaartekracht (uitgedrukt in
valversnelling) is op de maan 1,62 m/sec2 en op aarde 9,8 m/sec2 . Dat is
dus een factor 6 lager.
- Over de samenstelling van de maan (de fysische samenstelling
van het oppervlak, de korst en de kern) geeft Wiki geen informatie, terwijl men
die bij de aarde wel geeft. Dat is toch gek, na al die Apollo- maanlandingen en
meegenomen maanstenen. Wel meer dan 115 kg zo wordt beweerd.
- Datzelfde geldt voor de atmosferische
gegevens van de maan waarvan alleen de temperatuur genoemd wordt, die varieert
van 33 tot 400 graden Kelvin (op aarde gemiddeld 287 graden Kelvin = 13,8
graden Celsius). Zou men geen meteorologische metingen hebben uitgevoerd tijdens
een van de bezoeken? Is een barometer zo lastig om mee te nemen? Er is
zogenaamd dus ook geen atmosfeer op de maan. Is dat zo?
- Een verdere bijzonderheid is de
omloopsnelheid van de maan, die gelijkloopt met die van de aarde waardoor we
altijd dezelfde (voor-)kant van de maan zien en dus nooit de achterkant
tenzij we erom heen vliegen.
- Als het gaat om de ouderdom, zegt Wiki dat de
"gangbare" theorie ervan uitgaat dat de maan 4,527 miljard jaar
geleden is ontstaan doordat de aarde botste met Theia (?), een planeet
ter grootte van Mars slechts 30- 50 miljoen jaar na het ontstaan van het
zonnestelstel, mede ook omdat de gesteenten van de maan ongeveer hetzelfde
zijn als die van de aarde??!! De aarde was er dus eerst en toen pas de
maan. Logisch toch !
- Water is er ook op de maan, maar in een verhouding van 1
liter water per kubieke meter maangrond. Zeer zeldzaam dus vergeleken met de
aarde. In oktober 2020 heeft Nasa wel bekend gemaakt dat er meer (bevroren) water is op de maan dan altijd werd gedacht. Niet alleen in de diepe kraters op de polen maar ook op plekken waar de zon schijnt en dus dat deel dat wij vanaf de aarde kunnen zien. Dat is goed nieuws en een voorwaarde voor een meer permanent verblijf op de maan.
Dit alles is de totale verzamelde collectieve wijsheid met betrekking tot de maan ,
onze maan , Luna. De conclusies zijn op zijn minst gezegd curieus, of
anders gezegd zijn er heel wat anomalieën. Anomalieën zijn gemeten, vastgestelde
resultaten die compleet indruisen tegen de gangbare opvattingen en
theorieën en daarom maar genegeerd worden.
Zo kwam ik ook een Nederlandse website tegen De Ware Wereld waar in het kader van de platte aarde theorie ook een interessante uitspraak over de maan in stond. Het licht van de maan is zeker niet een reflectie van het zonlicht.. Dat zou te bewijzen zijn met een infrarood laser temperatuurmeter. Het uitgestraalde licht van de maan warmt namelijk niet op zoals zonlicht wel doet , maar koelt zelfs af!
Zo kwam ik ook een Nederlandse website tegen De Ware Wereld waar in het kader van de platte aarde theorie ook een interessante uitspraak over de maan in stond. Het licht van de maan is zeker niet een reflectie van het zonlicht.. Dat zou te bewijzen zijn met een infrarood laser temperatuurmeter. Het uitgestraalde licht van de maan warmt namelijk niet op zoals zonlicht wel doet , maar koelt zelfs af!
https://de-ware-wereld.nl/2018/12/26/maanlicht-is-aantoonbaar-geen-reflectie-van-de-zon/
Blijf je dat steeds en bij voortduring ontkennen, dan kun je spreken van een mogelijke cover-up.
Blijf je dat steeds en bij voortduring ontkennen, dan kun je spreken van een mogelijke cover-up.
Wetenschappelijk onderzoek heeft
echter anders dan Wikipedia aangeeft een aantal zeer interessante ontdekkingen
opgeleverd zoals het feit dat:
1. De
maan veel ouder (zeker meer dan 1 miljard jaar) is dan de aarde en dat is
onverklaarbaar. De maanstenen, waarvan de ouderdom heel goed is te meten door
te kijken naar resten van kosmische straling hebben dat aangetoond en zelfs de
maanstof is op haar beurt weer 1 miljard jaar ouder dan de maanstenen. Dit had niemand verwacht en zet alle veronderstellingen op zijn kop. Was die kleine maan zo vlak bij de aarde er eerder??
2.. De
samenstelling van de Maan heel anders is dan de aarde. Zo is ijzer op aarde
overvloedig aanwezig en op de maan juist zeer zeldzaam.
3. De Maan heeft ook
een atmosfeer en dus ook een weersklimaat met mist, buien, storm, wolken
en wind maar vooral dus ook water en zelfs zuurstof. Het is wel heel ijl
en ongeveer vergelijkbaar als bij ons in de hoge Himalaya' s of het
Andesgebergte. Toen de eerste Amerikaanse vlag op de maan opgericht was door
astronauten van Apollo 11, bleek die ook te wapperen tot ieders
verbazing. Dit is gepubliceerd door W.Brian in
het boek "Moongate: Suppressed Findings
of de US. Space Program" uit 1982. De later
neergezette vlaggen waren stijf en ongevoelig voor windvlagen.
Pas in 1998 werd echter door moderne wetenschappers medegedeeld dat er
water was vastgesteld op de maan. Het is een zeer late bevestiging van wat
insiders al decennia wisten, want waar water is daar is ook een atmosfeer. Op
de maan is die dampkring ongeveer vijf kilometer dik en is
er ook zuurstof en zwaartekracht. Al in 1961 begonnen de maanmissies
en zeker na de Apollolandingen had men toch al veel sneller bekend
moeten maken dat er water was gevonden. Verder terug in de tijd waren er
al de moedige astronomen M.K. Jessup met een boek over de
maan uit 1957 met als titel: "The expanding case for the UFO
". Twee jaar later schreef een andere uitmuntende wetenschapper V.A. Firsoff
het boek "Strange World of the Moon"
waarin ook een maanatmosfeer is bevestigd en zelfs beweerde dat er grote
gebieden met water en vegetatie aangetroffen zouden worden. Dat
is niet wat de huidige NASA bevestigd. Zij bevestigen dat de planeet Maan
inderdaad water heeft, maar in lagere concentraties dan bij ons op Aarde in
woestijnen. Er bestond kennelijk al een oude generatie klimaatsceptici maar dan
met betrekking tot de Maan.
4. De
maan lijkt donker en doods, maar er zijn duizenden meldingen van
lichtverschijnselen op de maan en met name ook van bewegende lichten bij bepaalde
grote kraters. Al aan het eind van de 19e eeuw werden ruim 1600 gebeurtenissen
opgetekend in luttele jaren die werden waargenomen met behulp van een 30
centimeter grote telescoop van de Britse Royal Astronomical Society te
Greenwich. Pas in 1968 heeft NASA een rapport gepubliceerd (Technical Report
R-277) waarin slechts 579 gerapporteerde gebeurtenissen op de Maan zijn
beschreven en waarvan het in driekwart van de gevallen om lichtverschijnselen
gaat. Dat is dus maar een kleine fractie van de duizenden
meldingen. Realiseer je daarbij dat er momenteel reuze-telescopen
ontwikkeld zijn van 4 tot 5 meter lang zoals bij het Lick observatorium,
het observatorium van Mount Wilson, en Mount Palomar in California met Hale
observatorium. Deze kunnen alles zien op de maan bij gunstige
weersomstandigheden op aarde. Daar mogen wij gewone burgers echter niet gaan
kijken. De Hubble -telescoop die vanuit de ruimte foto's maakt overtreft
dit nog meer. Toch blijven wij verstoken van scherpe, kleurrijke, heldere maanfoto's.
Gelukkig heeft William R Corliss in 1974 een
publicatie uitgegeven met als titel: "The Moon and the planets: a Catalog of
Astronomical Anomalies" om ons te helpen. Lees
ook Ingo Swann
in zijn boek "Penetration".
5. De
maandichtheid (soortelijk gewicht) is veel lager dan die van de aarde. Dat
betekent dat wetenschappers concluderen dat de maan mogelijk hol is of
zeker enorme ondergrondse grotten moet hebben. Astronauten van de Apollo 12 die op 20 november 1969 op de maan landden hebben gemeld dat de maan nog een uur nagalmde alsof het een holle klok is . Datzelfde gebeurde bij later bij het vertrek toen de neerstortende startmotoren een
enorme klap veroorzaakten en nog een uur lang te horen was als een
soort hol galmend klokgeluid.
Zelfs NASA-wetenschapper dr. Gordon McDonald beweerde op basis van astronomische data dat het binnenste van de maan meer lijkt op een holle bol. Datzelfde zei ook Mobelprijswinnaar dr Harold Urey. Dr Sean C Solomon van het M.I.T. in Massachusetts schreef dat experimenten van de Lunar Orbiter meer inzicht gaf in het zwaartekrachtsveld van de maan en dat zou erop wijzen dat deze mogelijk hol is. Seismische metingen van de Apollo 13 wezen op een lichte of helemaal geen kern.
De beroemde astronoom Dr. Carl Sagan ging nog een stap verder en stelde dat een "natuurlijke" satelliet niet hol kon zijn en dat de maan dus mogelijk "kunstmatig" is.
Volgens oude mythen van de Zulu's is de maan hol en wonen daar de Python of Chitauri . Moderne Russische wetenschappers schreven in de jaren 70 van de vorige eeuw in het tijdschrift Spoetnik dat de maan een soort van "uitgehold ruimteschip" is. Datzelfde beweert ook David Wilcock in het boek "The Ascension Mysteries".
6. Er is ook zwaartekracht op de maan, maar wel minder dan op aarde, zoals we ook hebben kunnen zien op de beelden van de huppelende astronauten op het maanoppervlak. Er zijn onderzoekers die zelfs suggereren dat de maan speciaal ontworpen en/of “kunstmatig” is, maar zeker geen “natuurlijke” satelliet/planeet is. Het verschil is natuurlijk wel de schaal, want hoe kan iets dergelijks geconstrueerd zijn? Het boek dat in het Nederlands is uitgegeven: “Het mysterie van de Maan” van C. Knight en A. Butler uit 2006 bij uitgevrij Tirion gaat hierover, maar levert alleen een heel indirect bewijs op basis van allerlei getalsmatige "toevalligheden". Dat is helaas niet echt overtuigend.
6. Er is ook zwaartekracht op de maan, maar wel minder dan op aarde, zoals we ook hebben kunnen zien op de beelden van de huppelende astronauten op het maanoppervlak. Er zijn onderzoekers die zelfs suggereren dat de maan speciaal ontworpen en/of “kunstmatig” is, maar zeker geen “natuurlijke” satelliet/planeet is. Het verschil is natuurlijk wel de schaal, want hoe kan iets dergelijks geconstrueerd zijn? Het boek dat in het Nederlands is uitgegeven: “Het mysterie van de Maan” van C. Knight en A. Butler uit 2006 bij uitgevrij Tirion gaat hierover, maar levert alleen een heel indirect bewijs op basis van allerlei getalsmatige "toevalligheden". Dat is helaas niet echt overtuigend.
7. Een andere bijzonderheid zijn de enorme aantal inslagen of kraters veroorzaakt door stenen of meteorieten die op de maan door de eeuwen heen terecht zijn gekomen . Wat heel opvallend is dat ongeacht de grootte van de inslagen (de diameter) , die diepgang vrijwel hetzelfde is overal. Dat zou betekenen dat er op een ondergrondse laag een keihard pantser of stalen beschermlaag moet zitten die hiervoor zorgt. Dus toch een kunstmatige constructie?
Een
grote hoeveelheid kleurenfoto’s, die NASA beschikbaar heeft gesteld blijkt met
fotobewerkingsprogramma’s geretoucheerd te zijn en men heeft zaken uitgewist.
Met nieuwere digitale programma’s heeft men dit airbrushen zichtbaar kunnen
maken. Heel soms heeft NASA details over het hoofd gezien die latere
onderzoekers wel gevonden hebben. Zo is er een onverklaarbare en onnatuurlijke
vorm vastgelegd op de maan. Ook zijn er structuren zoals constructies, gebouwen
en torens weggepoetst, die enorme afmetingen zouden moeten hebben. Een
oud-medewerker van de NASA Donna Hare heeft verklaard dat collega's foto's
moesten verbranden en er zelfs niet naar mocht kijken. Al in de begin jaren
vijftig en zestig hebben amateur-astronomen met particuliere
telescopen van 30 a 40 cm lengte toch bewegingen van objecten met grote
snelheid waargenomen, over een traject van krater Tycho naar krater
Aristarchus. Berekeningen achteraf leverde de conclusie op dat de snelheden van
objecten enorm groot moet zijn geweest , zeker 1000 km/uur en ook de afmetingen
van het object/voertuig enorm en wel enkele kilometers lang. Bizar?? Zelfs ons
grootste vliegtuig zoals een Boeing is daarmee vergeleken net als een vlieg op een
olifant.
Op YouTube is nu ook een filmpje te vinden met foto's van de achterkant van de maan. https://www.youtube.com/watch?v=VoTdkBGxxe4 Op vrijdag 7 december 2018 heeft China een raket gelanceerd met aan boord een maanlander en een rover (voertuig), met de naam Chang'e 4, die op de achterkant van de maan gaan landen . Het is de voor ons vanaf de aarde onzichtbare achterkant. Allerlei wetenschappelijk onderzoek moet ons meer inzicht geven in de samenstelling van de grond aldaar.
Een van de belangrijkste boeken over de Maanmissie's is het nu zeer zeldzame boek "Our
Ancestors came from Outer Space" van Maurice Chatelain.
Eerst verschenen in het Frans en later in het Engels in 1978. Daarin worden
vele voorbeelden beschreven van onbekende Objecten en Ufo's die de aardse
maanmissies van het Apollo en Geminiproject begeleidden en bewaakten. Deze man
kon het weten, want hij was een leidinggevende binnen NASA en jarenlang
verantwoordelijk voor het ontwerpen en bouwen van Apollosystemen voor
telecommunicatie en informatieverwerking. Hij behoorde tot de intimi binnen
NASA. De eerste astronaut die een maanwandeling maakte in 1969, Neil Amstrong en waar in 2018 de film "First Man" over is gemaakt, beweerde ook dat ze niet alleen op de maan waren en suggereerde dus buitenaards leven of het bestaan van Ufo's. Zie ook https://www.wanttoknow.nl/universum/neil-armstrong-zo-was-hij-nooit-op-het-nieuws/
Later is
ook een enorm groot onderzoek uitgevoerd naar de 1,8 miljoen foto's die in 1994
werden gemaakt van de maan tijdens de Clementine missie. Dat heeft geleid
tot de indrukwekkende film "Moonrising" gemaakt
door José Escamilla.
De film gaat over de leugens en wat men wel aantrof, zoals ook al aangegeven
door Neil Amstrong en de 6e man op de maan Edgard Mitchell.
 |
Een man-made foto door een camera uit Apollo 11 juli 1969.
Een glimmend sigaarvormig object vlak boven het maanoppervlak
|
Vanaf 1961 werd aangekondigd dat alles op alles zou worden gezet om de Maan te koloniseren en dat heeft veel, heel veel overheids- en dus belastinggeld gekost. Na Apollo 17 is dat streven plotseling in 1973 helemaal voorbij. Hoe kan dat?? Juist nu gebleken is dat de Maan veel betere leefcondities heeft dan altijd gedacht en een kolonisatie veel gemakkelijker maken, kiezen we voor iets anders. Er moet iets aan de hand zijn. Dus toch Aliens en geavanceerde UFO’s die de mensen weg willen houden van de maan.??
Als je verder bedenkt en realiseert dat een aantal
astronauten ( Neil Armstrong was de belangrijkste) jaren later hebben beweerd
dat ze niet alleen op de maan waren en met grote zekerheid Ufo’s hebben gezien. Na de Maanmissie wordt plotseling gekozen voor het Internationale Ruimtestation (ISS) dat samen
met de Russen is ontwikkeld en nu al jaren rondjes om de aarde draait en verder alle
pijlen gericht zijn op een verkenning en verovering van Mars, dat veel verder
weg ligt. Hoe raar kan het zijn?
 |
auteur: Fred Steckling 1981
|
Waar de Amerikanen en de Russen besloten hebben de Maan verder links te laten liggen is alleen China wél doorgegaan met Maanlandingen. In 2013 heeft een onbemande raket de maanlander Change-3 op de maan gezet waarna de kleinere maanwagen Jade Rabbit de omgeving verkende. De Chinezen hebben hierover wel de hele wereld geïnformeerd, met een prachtige 15 minuten durende film, die vrijgegeven is op het internet vanaf 1 november 2016. Daarop is de start, de ruimtereis en de landing op de maan zien en verder ook een enorme hoeveelheid High Definition foto's. https://www.youtube.com/watch?v=FiLh6sEAySU
Op basis van een deskundige analyse van deze foto's is een 2 uur durende documentaire gemaakt, die geplaatst is vanaf eind september 2017. Gelukkig hebben de Chinezen hun foto's niet bewerkt en een aantal hele bijzondere foto's en details daaruit worden besproken.
Kijk zelf en laat je overtuigen. https://www.youtube.com/watch?v=d7MfYzdlkJY
Inmiddels is duidelijk geworden dat er toch weer nieuwe en ook bemande ruimtevluchten komen naar de Maan vanaf eind 2018. De Chinezen hebben met Chang'e- 4 zelfs een landing op de achterkant van de maan uitgevoerd en dat is uniek.
Later gaan ook de Indiërs met Chandrayaan en de Amerikanen met Resource Prospector voor andere maanmissies. Opeens is de Maan toch weer hot !!??
Een interessante video van prof. Michio Kaku werpt ook een onverwacht licht op de maan.
Een andere You Tube video bespreekt ook allerlei vreemdsoortige zaken rondom de maan. Zoals hol van binnen en kunstmatig voorwerp?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten