Wetenschap en Inwijding

Ingezonden stuk aan tijdschrift Panta van vereniging Itant 2004 

WAARHEEN MET DE TRANSPERSOONLIJKE PSYCHOLOGIE? 

Het debat over wetenschap en inwijding! 

In het vorige nummer van Panta ontspon zich een boeiende discussie tussen Peter Kampschuur en Frank Visser over de zin/onzin van wetenschappelijke bestudering van spiritualiteit. Kunnen we de wetenschap beter achter ons laten, of kunnen we tot een 'trans-wetenschap' komen? Het zal er vanaf hangen, in hoeverre men in de wetenschap nieuwe methoden van kennisverwerving wil opnemen. Met Peter Kampschuur ben ik het in zoverre eens dat wetenschap bedrijven ook naar mijn gevoel niet zaligmakend is als de enige (en echte!) weg naar waarheid wanneer het gaat om fenomenen van de geest, zoals mystieke ervaringen, verlichting of transpersoonlijke ervaringen in het algemeen. 

Niet ten onrechte roept hij de lezer op, de wetenschap te transcenderen via participatieve observatie en dus de weg van de inwijding te gaan. Simpel gezegd: "waarom er alleen van de buitenkant naar kijken en aan ruiken als je er ook zelf in kunt stappen"! 

Persoonlijk ben ik van mening dat de huidige en gangbare reguliere wetenschapsbeoefening een noodzakelijke ontwikkelingsfase is (geweest), waarin we het subjectieve helemaal geëlimineerd hebben om tot onbevangen inzichten te komen. Denk bijvoorbeeld aan het "dubbel blind-onderzoek" in de medische wetenschap, waarbij arts noch de patiënt weet, wie het werkbare medicijn en wie het placebo krijgt. Dat heeft ons zeker belangrijke wetenschappelijke inzichten opgeleverd, maar inmiddels zijn we ook aan de grenzen van die benadering gekomen. 

Ook de wetenschap en met name het wetenschappelijk onderzoek zal verder moeten evolueren. Dus niet alleen de geldende methode op nieuwe wetenschapsgebieden toepassen, maar juist ook nieuwe wetenschappelijke methoden ontwikkelen. Ook binnen de huidige wetenschap gebeurt dat af en toe wel. 

In Duitsland is bijvoorbeeld een groep wetenschappers bezig de kwaliteiten van water te onderzoeken en daarvoor gebruiken ze o.a. foto en kristallisatiemethoden die nieuwe informatie oplevert die verder reikt dan alleen de chemische samenstelling of zuiverheid. Zij hebben een duidelijk verschil kunnen laten zien tussen bijvoorbeeld drinkwater uit de waterleiding en water uit een stromend riviertje of mineraal water uit oeroude bronnen; verschillen in termen van levenskrachten. Een vergelijkbaar onderzoek is ook gedaan om verschillen tussen natuurlijke en industriële vitaminen aan te tonen. 

Ik vind het bemoedigend dat wetenschappers een dergelijk concept durven te gebruiken. Dat zou kunnen leiden tot een verruiming van wetenschappelijke denkwijzen. In zijn weerwoord doet Frank Visser de visie van Peter Kampschuur af als "anti-wetenschappelijk" en probeert hij - op een naar mijn gevoel wat geforceerde manier -te bewijzen, hoe belangrijk de wetenschappelijke houding en aanpak juist is en hoe waardevol voor onze inzichten, ook als het gaat om transpersoonlijke psychologie. 

Zonder wetenschappelijke methode zouden, volgens zijn visie, alle uitspraken hun (algemene) geldigheid en dus bestaansgrond verliezen. Met andere woorden, zo wordt het prietpraat, lijkt hij te suggereren. 

Misschien komen we verder met het inzicht dat er veel overeenkomsten kunnen zijn tussen de grondhoudingen van degenen die wetenschap beoefenen en die van mensen die een spirituele discipline volgen; bij beide groepen gaat het om een zoeken naar waarheid en echtheid. 

Wetenschap en (echte) spiritualiteit pogen misleiding, bedrog, illusies te ontzenuwen en streven naar echtheid en waarachtigheid waar het fenomenen van de geest of de ziel betreft. Beiden zoeken naar een waarheidsgetrouw inzicht in de fenomenen waarop men zich richt. 

Overeenkomsten en verschillen 

Het is echter ook belangrijk om naar verschillen te kijken, in elk geval naar de verschillen die nu kennelijk bestaan. De wetenschappelijke methode beoogt vooral objectief (persoonsonafhankelijk), reproduceerbaar (bij herhaling hetzelfde resultaat) te zijn en zou moeten leiden tot aantoonbare, verifieerbare resultaten. Deze 'harde' eisen en voorwaarden kunnen juist ook een sta in de weg zijn, zoals Peter Kampschuur probeert duidelijk te maken. We zien dat ook bij de controverse over homeopathie. Homeopathische verdunningen worden (regulier) wetenschappelijk niet erkend, omdat er statistisch gezien geen 'deeltjes' van de werkzame stof in de alcoholoplossing meer kunnen zitten en dus zou er ook geen genezende werking meer van kunnen uitgaan. Als er dan toch een genezend effect wordt geconstateerd, is er een andere manier van denken nodig om dit te begrijpen. Maar vanuit die andere manier van denken zijn de voorwaarden die wetenschappers stellen misschien inderdaad een beperking van mogelijke wegen tot inzicht. 

Alternatieve genezers weigeren dan ook nogal eens om hun geneesmiddelen of werkwijzen te laten toetsen via reguliere methoden van wetenschappelijk onderzoek. Daarbij wordt gewoonlijk de eis gesteld, dat het gezondheidseffect significant beter is dan het placebo-effect via zelfsuggestie. Maar homeopaten en antroposofische artsen willen een medicijn leveren dat een persoon kan helpen met zijn/haar unieke constitutie en voor dat specifieke probleem, en niet een product dat iedereen van een bepaalde kwaal kan genezen. Het zou jammer zijn als de geneeskunde zich wel eenzijdig op die 'algemene' benadering blijft richten. Want het resultaat daarvan kan zijn dat we alleen "paardenmiddelen" toelaten, met mogelijk veel schadelijke bijwerkingen (lees de bijsluiters maar eens!). 

Frank Visser lijkt veel waarde te hechten aan reflectie, zoals godsdienstpsychologen reflecteren op godsdienstige belevingen en parapsychologen op paranormale fenomenen. Op vergelijkbare wijze zou het dan zin hebben als transpersoonlijk psychologen reflecteren op transpersoonlijke belevingen. Hij overtuigt me niet echt. Wat levert godsdienstpsychologie eigenlijk op? Een typische godsdienst-psychologische uitspraak komt volgens mij van Karl Marx, die beweerde dat 'godsdienst opium voor het volk is'. Dat is misschien vaak wáár geweest maar als algemene stelling doet deze uitspraak geen recht aan de positieve rol of de betekenis van godsdienst voor het welzijn en de (geestelijke) gezondheid van het individu, zoals inmiddels in meerdere studies overtuigend is aangetoond. Maar of dat mensen religieuzer zal maken, is nog maar de vraag. 

Ik begrijp de huiver die Peter Kampschuur toont in verband met de mogelijkheid dat de wetenschap alleen maar komt met rationele, eventueel zelfs biologische "verklaringen" voor transpersoonlijke ervaringen, zonder dat er een nieuw paradigma opkomt. 

Wetenschap transformeren 

We moeten de wetenschap dus verruimen om ook dat stuk mee te kunnen nemen en zo lees en interpreteer ik zijn pleidooi: de wetenschap transformeren tot een trans- wetenschap! Dat zou ook volgens mij met zich moeten meebrengen dat de methoden van wetenschappelijk onderzoek een ontwikkeling dienen door te maken die het innerlijk van de mens met meer uitsluit. Een wetenschap die dan ook niet alleen de waarneembare buitenkant onderzoekt (zoals gedrag bij de psychologie). En een wetenschap die niet naar alleen deeltjes en processen kijkt maar naar het organisch en innerlijk geheel. Dit zou m.i. ook moeten betekenen dat de wetenschap zich durft bezig te houden met vragen die zich onttrekken aan een kwantificerende benadering. In de statistiek (wiskundige wetenschapsmethode) kennen we alleen begrippen als kansberekeningen, toeval en waarschijnlijkheden. De uitspraak dat iemand 30% kans heeft om een bepaalde ziekte te krijgen is misschien wetenschappelijk, 'objectief gezien' juist, maar zegt menselijk gezien eigenlijk zeer weinig. Zegt het iets over de zin van ziekte in een menselijke levensloop? 

In de Jungiaanse psychologie wordt daarom gesproken over het zinvolle toeval (serependiteit en synchroniciteit). Daarmee wordt juist de relatie gelegd met de mens! Wat voor 'de gemiddelde mens'(die uiteraard niet eens bestaat) inderdaad toeval kan zijn, is voor een specifiek individu misschien een zinvolle coïncidentie, omdat een bepaalde gebeurtenis voor die persoon opeens een hele bijzondere betekenis krijgt en misschien zelfs zijn/haar leven volledig kan veranderen. Wat voor de een zomaar een willekeurige gedachtesprong kan zijn, kan voor een ander een 'Aha-Erlebnis' zijn en het hoogst mogelijke inzicht betekenen, misschien zelfs tot een revolutionaire ontdekking leiden. Wat kunnen we hier wetenschappelijk van leren? Waar ligt het onderscheid tussen fantasie en hoogste inzicht? 

Een hogere vorm 

Het zal nog wel even duren voordat de wetenschap dergelijke vragen aandurft, en zolang dat zo is, hebben we meer kans op een antwoord door de weg van inwijding te gaan. Daar kan ik Peter Kampschuur gelijk in geven. We moeten waarschijnlijk toch naar een hogere vorm van wetenschap, zoals bijvoorbeeld R. Steiner, de grondlegger van de antroposofie, die ook heeft beschreven in zijn boeken( "De trappen van het hogere bewustzijn", "Hoe verkrijgt men bewustzijn op hogere gebieden" en "De wetenschap van de geheimen der ziel", verschenen bij uitgeverij Vrij Geestesleven). 

Steiner voorspelde een toekomst waarin wij gebruik zullen maken van machines en apparatuur die alleen functioneren vanaf een bepaald stadium van persoonlijke ontwikkeling of innerlijke scholing. Ons ontwikkelingsniveau en dan met name onze morele intenties, onze innerlijke houding/attitude zullen volgens hem bepalend zijn voor de vraag of wij deze machines in werking kunnen zetten. 

 Historisch gezien - en dat heeft Mellie Uyldert al eens beschreven - hebben wij de individuele vermogens van "helder-zien" tot collectieve mogelijkheid gemaakt door ver-zien (televisie) en helder-horen door ver-horen (telefoon). Maar daarbij is ook iets verloren gegaan. Er zijn aanwijzingen dat in vroeger tijden veel meer mensen over dergelijke vermogens beschikten, die men later als “paranormaal” is gaan beschouwen. De nadelen van de technische middelen die dergelijke vermogens als het ware hebben vervangen, zijn ook evident - denk maar aan tv-verslaving, de negatieve invloed van gewelddadige programma's op het gedrag van kinderen en overkill aan informatie, die mensen niet aanzet tot zinvolle acties. 

Naar mijn idee zullen we de omgekeerde weg moeten doormaken, die het innerlijk weer vooropstelt en het individu aanspoort om zijn hogere zintuigen en daarmee verband houdende vermogens van intuïtie, imaginatie en inspiratie te ontwikkelen. Wetenschappelijk onderzoek heeft daar tot nu toe weinig aan bijgedragen en met de huidige methoden van wetenschappelijk onderzoek verwacht ik daar ook weinig van. Meditatie en andere innerlijke scholingswegen geven ons vooralsnog meer kans van slagen. Misschien, en naar ik hoop, worden dit in de toekomst wetenschappelijk erkende methoden van onderzoek. 

Verdieping en verbreding 

Al met al ben ik optimistischer dan Peter Kampschuur over de 'groeimogelijkheden' van de wetenschap, terwijl ik tegelijkertijd niet begrijp waarom Frank Visser de objectiverende benadering van de gevestigde wetenschap met zoveel verve verdedigt. Hij stelt in het laatste nummer van Panta dat transpersoonlijke psychologie naar algemeen geldende inzichten streeft, "net als iedere andere wetenschap". Dat soort wetenschap is er dus al! 

Als dit het streven is, is er geen aparte transpersoonlijke psychologie nodig en kunnen de thema's van de transpersoonlijke psychologie gewoon worden ondergebracht bij godsdienstpsychologie en ontwikkelings-psychologie. Juist oog voor unieke, uiterst subjectieve, eenmalige innerlijke ervaringen en de integratie van subjectieve wegen tot inzicht kan de wetenschap vernieuwen tot iets wat misschien wel tegelijkertijd wetenschap en inwijding is.

Water Klank Beelden.

 

Eind februari 2007 was er een symposium op de Geert Groote school in Amsterdam, een vrije school voor het middelbaar onderwijs. De voordracht werd gegeven door Alexander Lauterwasser (alleen water?!) heette. Hij gaf een diashow en bewegende filmbeelden van waterklankbeelden. 

Trillingen of frequenties werden overbracht op water dat ook ging trillen en bij het juiste licht zagen we verschillende geometrische unieke vormen ontstaan. Feitelijk zijn het interferentiepatronen van deze trillingen of frequenties, maar ze zijn wel uniek.

 Het was fascinerend voor mijn vrouw en ik die hier aanwezig waren , om te beseffen dat geluid ook een zichtbare vorm had. Die vorm of patroon leek wat weg te hebben van ijskristallen of de bevroren waterdruppels, die de Japanner Emoto heeft vastgelegd. Emoto  was in staat om stemmingen, intenties, mantra’s  of teksten , die aan het water werden toegevoegd zichtbaar te maken. 

Het deed ons ook denken aan de beginzinnen uit het eerste deel Genesis (Bijbel): “In den beginne was het woord (logos = trilling), en het woord was bij God  en het woord was God (alles is trilling). God sprak en creëerde hemel en aarde”!

Lauterwasser was niet de eerste, die deze beelden hadden vastgelegd. Ernst Chladni (1756-1827) deed dat al begin 19^e eeuw door bijvoorbeeld via een strijkstok van een viool een dunne metalen plaat in trilling te brengen, die bestrooid was met dun poeder of fijn zand. Bij bepaalde frequenties ontstonden meteen geometrische patronen, de later naar hem genoemde Chladni-vormen.  

Later in 1950 -1960 , was er de Zwitserse arts en natuurwetenschapper Hans Jenny die dat deed en dit cymatics noemde . Jenny experimenteerde met water, olie, terpentine, vloeibare plastics etc.  Jenny gebruikte een tonoscoop of frequentiegenerator. Jenny testte ook met de Hebreeuwse taal. Uitgesproken ontstonden vormen, die we kennen als de Hebreeuwse letters. Het letterbeeld blijkt ook de geluidsvorm te zijn!

Robert Boerman heeft deze bijeenkomst in 2007 ook bijgewoond en nam later contact op met Lauterwasser om te vragen hoe hij de foto’s had kunnen nemen. Lauterwasser gaf als reactie dat hij daar ook jaren voor had geploeterd en dat Boerman dit maar zelf moest uitproberen. Dat heeft hij inderdaad gedaan en al in 2008 verscheen zijn eerste boek met waterklankbeelden. Inmiddels heeft hij al een hele serie boeken erover laten verschijnen met prachtige foto’s van zijn waterklankbeelden.  

Afhankelijk van de frequentie ontstonden verschillende vormen zo had een:

12 Hertz toon een 12-voudige structuur,

13 Hertz heeft een 6-voudige structuur,

14 Hertz laat een 8-voudige structuur zien,

18 Hertz weer een 6-voudige structuur

19 hertz een andere, maar weer een 8-voudige structuur

20 Herz toont ons ook  een speciale 8-voudige structuur.

22 Hertz heeft een 12-voudige, een 14-voudige  en soms een 16-voudige structuur afhankelijk van de grootte van het waterbakje.

46 Hertz  een 20-voudige structuur.

Bijzonder is de 50-voudige, maar ook een 28-voudige structuur bij precies 50 Herz.

52 Hertz heeft een 8-voudige structuur,

Bij 92 Herz is er weer een 20-voudige structuur.

144 Hertz heeft daarentegen weer een 16-voudige structuur.

De buitenrand van het waterklankbeeld kan rond, golvend en zelfs vierkant zijn afhankelijk ook of de waterbak rond, klein of groot en hoekig is. De natuur blijft je voortdurend verrassen, want er zit geen ijzeren logica achter maar er is eerder sprake van organische wetten of principes.  

Trillingen zijn overal om en in ons. Ieder orgaan heeft een eigen trilling of frequentie waarop het resoneert. Zelfs alles om ons heen heeft een eigen trilling: de plant, de steen, het water en de aarde.  Wat voor onze zintuigen eruit ziet als stevige, harde materie zoals een ondoordringbare rots, blijkt op microscopisch kleine schaal, op atoomniveau vrijwel een lege holle ruimte  te zijn met alleen wat trillende deeltjes zoals elektronen.  

De aarde zelf heeft een grondfrequentie van 7,83 Herz, de zogenaamde Schumann resonantie. Vreemd genoeg is recentelijk (sinds 2014) ontdekt dat deze hoger is geworden en nu 36 Hz bedraagt! Niemand weet hoe dat kan.    

Ieder mens heeft ook een unieke trilling/frequentie. Volgens Hamerman brengt het organisch materiaal waaruit de mens bestaat een frequentie voort van 570 biljoen Hertz en dat is ook 570 biljoen trillingen per seconde.   

Geluidsgolven of het  nu van de radio, de televisie of de smartphone afkomstig is gaan overal doorheen: door de lucht, door water en zelfs door steen. Radiotrillingen of -frequenties kunnen niet door lood heen en ook röntgenstraling niet. Van alle trillingen kan de mens maar een klein gedeelte zien, slechts 0,005 procent heeft Boerman berekend.

Van het totale spectrum ziet de mens maar een klein deel. We zien geen radiogolven , geen röntgenstralen en ook niet het ultraviolet of het infrarode licht. Lichtgolven /trillingen die we wel kunnen zien, liggen tussen 380 en 780 nanometer. Een nanometer is het miljardste deel van een meter. Boven de 780 nanometer spreken we van infrarood licht en onder de 380 nanometer noemen we het ultraviolet licht.

Van trillingen weten we dat geluidsgolven (hoge zuivere stemgeluiden) zelfs kristallen glazen kunnen laten springen. Dat principe wordt ook gebruikt in de gezondheidszorg door met behulp van geluidstrillingen nier- en galstenen te vergruizen. Er is zelfs een hele brede toepassing ontwikkeld, die in Nederland de B.E.S.T.- methode wordt genoemd en voluit staat voor Bio Energetische Stress Test. Daarmee kunnen verstoringen in organen en lichaamssystemen worden doorgemeten/opgespoord en later ook “behandeld” met de juiste frequenties om een onbalans te herstellen. 

De bedenker hiervan was dr. Raymond Rife (1888-1971) die eerst een grote virusmicroscoop bouwde en als eerste in staat was een levend virus waar te nemen(60.000 maal vergroot). Zelfs met een elektronenmicroscoop lukt dat niet, omdat deze alleen een dood organisme kan laten zien.   

Later ontwikkelde Rife radionicatechnologie, waarmee hij destijds virussen , schimmels en bacteriën via specifieke trillingen kon doden. Hij beweerde zelfs dat het ook lukte met kankers via de tegenfrequentie. Hij werd echter door de farmaceutische wereld verguist en zijn leven werd onmogelijk gemaakt. Op een eenvoudige (en goedkope) manier kanker genezen is te mooi voor woorden en wordt altijd tegengewerkt.

Geluidsgolven hebben ook nog een andere eigenschap dat ze in fase zijn en wanneer er een geluidsgolf of trilling overheen komt die precies in tegenfase is  (antigeluid of tegengeluid) dan heffen die elkaar op en hoor je niets meer.

Ons gehoor kan frequenties tussen ongeveer 20 en 20.000 Herz horen/waarnemen. De rest daarbuiten, lager of juist hoger  niet.

Hersengolven, die in het lage frequentie-bereik liggen kunnen we niet horen en worden onderverdeeld in vier categorieën:

Delta golven (diepe slaap) van 0,5-4 Hertz

Thèta-golven (lichte slaap, diepe trance) van 4-8 Hertz,

Alfa-golven (mediteren, wandelen, ontspannen toestand)  van 8- 14 Hertz en

Bèta-golven (actief dagbewustzijn) van 14-38 Hertz.  

Heden ten dage omringen ons steeds meer elektromagnetische golven van bijvoorbeeld een magnetron, wifi installaties en zendmasten van 3, 4 en 5 G golven. Men spreekt al van een magnetron-ziekte bij veelvuldig gebruik en sommige medici waarschuwen ons ook voor met name 4 en 5 G straling, die slecht zou zijn voor de mens.

Volgens Tibetaanse monniken is het mogelijk met geluidsgolven van trommels en trompetten, zelfs de zwaartekracht op te heffen en een zware steen door de lucht te verplaatsen. Een Zweed , dr. Jarl was daarvan getuige in 1939   en beweert dit op film te hebben vastgelegd. Later heeft Bruce Cathie uit Nieuw-Zeeland  dit ook beschreven in zijn boek “Anti-gravity and the world grid” en daar ook de wetenschappelijke uitleg bij gegeven. Mogelijk is de grote piramide (Cheops) in Gizeh ook op een dergelijke manier gebouwd.

In de Biologische dynamische landbouw, met name het Louis Bolkinstituut werkt men ook met stijgbeelden, om de kwaliteit van het verkregen voedsel te meten en te vergelijken met regulier geteeld voedsel. Men noemt dit ook chromatografie om de energetische toestand van een plant of wortel zichtbaar te maken. Een niet harmonisch patroon valt meteen op en zien we bij gebruik van pesticiden of genetisch gemodificeerde gewassen.

Een prachtige video van Boerman zien we hier: 

 https://www.volkwordwakker.nl/tartaria/

De bijzondere vermogens van ons bewustzijn.

Veel mensen zoeken hun bezigheden en vertier in spannende science fiction boeken, fantasy-films of brengen uren door met spelletjes en internet. Weinigen realiseren zich dat ons verstand of bewustzijn over vele onvermoede  vermogens beschikt , die tot indrukwekkende resultaten kunnen leiden indien deze goed ontwikkeld worden.

Iemand die er ondanks zijn nog jonge leeftijd veel ervaring mee heeft is David Wilcock. In zijn recent verschenen boek “Awakening in the Dream”  beschrijft hij hoe hij zijn slaapleven “bewust” heeft gemaakt , volgens een bijna wetenschappelijk ontwikkelde methode van Stephen LaBerge .  Het is gedetailleerd beschreven in het boek “Lucid dreaming: The power of being awake in your dreams” en zijn tweede boek “Exploring the world of lucid dreaming”.  

Er worden verschillende manieren beschreven, die je zult moeten uitproberen en oefenen om  “wakker” of bewust te worden, dàt je droomt terwijl je droomt.  Als dat lukt gaat er letterlijk een nieuwe wereld voor je open met onbegrensde mogelijkheden. Alles wat je in die droom “denkt” wordt werkelijkheid. Zo kun je letterlijk vliegen over je huis, je stad en nog verder. Je kunt door muren lopen, je kunt jezelf in van alles metamorfoseren, je kunt iedereen zijn die je wil zijn, je kunt alles creëren. Het geeft een fantastisch en uitgesproken euforisch gevoel en voel je je een échte superheld.

Wilcock beschrijft ook dat hij via verschillende methoden geoefend heeft om zijn dromen te onthouden en ’s ochtends op te schrijven. De belangrijkste manier is , om als je uit jezelf wakker wordt (en dus niet via een irritante wekker of radio) om dan een tijdje  stil in dezelfde houding te blijven liggen. Flarden van je droom komen dan langzaam weer terug en die kun je opschrijven. De dromentaal is wel een beeldentaal en gebruikt bekende plaatsen en personen uit je leven om bepaalde aspecten van jezelf te accentueren. Als je daar een tijdlang mee bezig bent, zul je ontdekken dat er ook veel voorspellende dromen bij zitten, die je waarschuwen voor een ongeluk of aangeven dat je gaat verhuizen of een nieuwe relatie en/of baan krijgt.   In het boek van Wilcock vind je er vele tientallen voorbeelden die echt indrukwekkend zijn. Dromen zijn altijd betekenisvol  al is de bron niet altijd duidelijk. Soms noemt Wilcock je hogere Zelf als bron.  Op andere momenten zijn het buitenaardsen, die boodschappen door willen geven en soms zijn het engelachtige geestelijke wezens.

In het boek is ook sprake van een stem van je dromen (Voice of dreams) die je ’s-ochtends kunt horen en die je boodschappen doorgeeft die soms cryptisch zijn. Het vergt oefening om die vrij stille stem te kunnen horen en ook enige vaardigheid om je analytisch en gevoels- verstand op een laag pitje te zetten en precies op te schrijven of te onthouden wat je hoort, ook al begrijp je het niet en heb je meteen een mening klaar. Wilcock heeft dat flink getraind en kreeg daardoor veel boodschappen die zeer betekenisvol waren. Zo heeft hij de 9/11 aanslagen in New York in 2001 al een langere tijd daarvoor aangekondigd gekregen en ook de financiële crisis in 2008.

Wilcock heeft zelf ook een methode ontwikkeld om vragen te stellen en via zijn dromen of helpers antwoord te krijgen. Soms kwam het antwoord via automatisch schrift en soms via een droom van een vriend.  Nog later kon hij rechtstreeks communiceren met een buitenaardse entiteit.    

Al deze verschillende mogelijkheden hebben nog betrekking op je droom- of astraal-leven.

Een heel andere benadering is via hypnose  of ook wel hypnotherapie genoemd, die onder deskundige leiding mensen in diepe onderbewuste lagen van je verstand of bewustzijn brengt en daar veel wonderbaarlijke informatie naar boven kunnen halen. Dat kan gaan over traumatische gebeurtenissen in je jeugd, die je verdrongen had of zelfs ervaringen uit vorige levens. Het is zelfs gelukt mensen naar toekomstige levens  en de periodes tussen twee incarnaties  te laten gaan, alsof in de geest het aspect lineaire tijd niet bestaat. 

https://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2018/12/de-voorspellingen-van-david-wilcock.html

Iemand die daar veel mee geëxperimenteerd heeft is dr. Michael Newton , bijvoorbeeld in het boek “Destiny of Souls”. Wat je daar leest is werkelijk uitzonderlijk  mooi en vertoont veel overeenkomsten met  de  ervaringen van mensen met een bijna dood ervaring (NDE=  Near Death Experience)  en de studies van dr Ian Stevenson naar het verschijnsel reïncarnatie.      https://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2016/11/reincarnatie-wetenschappelijk-onderzocht.html

Weer een andere manier is ontdekt, die in de literatuur Remote Viewing is gaan heten.  Zet iemand in een afgesloten donkere ruimte en laat zo iemand ontspanningsoefeningen doen. Daarna krijgt die persoon de coördinaten door van een punt/plaats op de wereldbol (of zelfs een andere planeet) en dan wordt hem/haar gevraagd om daarheen te gaan en te vertellen of te beschrijven wat hij/zij daar ziet. Je zou met je nuchtere rationele verstand kunnen denken dat dit alleen maar verzinsels oplevert. Het tegendeel is waar en heeft tot verbluffende resultaten geleid, die niemand had verwacht. En als tijd/ruimte verwisselbaar zijn kun je ook iemand vragen om naar  een bepaalde plaats en naar een bepaalde tijd te gaan. Een virtuele tijdmachine bestaat, maar vereist strikte wetenschappelijke protocollen zoals is vastgelegd door onder andere Dr. Courtney Brown in "Cosmic Voyage" in 1996.

Door Wilcock ook vaak genoemd en veel geoefend zijn allerlei vormen van meditatie die ook na lange perioden van intensieve oefening tot resultaten kunnen leiden.

Al deze verschillende mogelijkheden zijn voor iedereen beschikbaar en te ontwikkelen als je meer wilt weten over jezelf , je missie en verleden, het ontstaan van de wereld, over religie en  het bestaan van God of buitenaardsen en zelfs over onze toekomst.     

Look within...in je hart of binnenste zijn de grootste schatten . 

Een drie uur durende video van David Wilcock , gedateerd op 16 september 2021  is ook een echte aanrader:  https://youtu.be/gmUOfwiu8M0

Ontdekking in Roemeense Bergen

Auteur Radu Cinamar, Uitgever Sky Books en Engelse uitgave maart 2009

In onderstaande boekbespreking wil ik proberen de hoofdlijn van dit prachtige waar- gebeurde verhaal  weer te geven. Het boek speelt zich af in Roemenië en in het bijzonder in een bergachtig gebied dat  het Bucegi Gebergte wordt genoemd ten noorden van de hoofdstad Boekarest. Daar zijn meerdere opvallende steenformaties zichtbaar waarvan de bekendste de Sfinx van Babele is.
De kern van het verhaal gaat echter over een ruimte diep in de berg, die ontdekt is door Amerikaanse spionage satellieten en waar later een gemengd onderzoeksteam van de Roemeens geheime dienst en  Amerikaanse geheime militairen  zich toegang hebben weten te verschaffen en zo een grootste ontdekking deden. 

Het verhaal begint echter met de geboorte van een bijzondere baby in een ziekenhuis. Het bijzondere schuilde in het feit dat de baby een anderhalve meter lange navelstreng had die bovendien bijzonder stevig was en niet met een schaar kon worden doorgeknipt. Alleen met een scalpel lukte dat uiteindelijk wel. De gynaecologische arts  had zoiets nog nooit eerder gezien en maakte er melding van. Sinds die tijd werd het jongetje Cezar Bard, die een bijzondere paranormale aanleg en misschien gaven zou hebben, nauwlettend gevolgd in zijn ontwikkeling door een afdeling van de geheime Dienst.

Het is goed om te weten dat in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw Roemenië onder het regime stond van dictator Ceausescu.  Hij had een geheime dienst, de Securitate opgetuigd, die berucht was en diende om het volk onder druk te zetten. Ceausescu was echter ook bijgelovig en geïnteresseerd in het spirituele of paranormale. Daarvoor richtte hij een speciale geheime afdeling op “Afdeling Nul” (Zero), die alleen aan hem rapporteerde en op hoofdlijnen aan het hoofd van de Geheime Dienst. Toch kon deze afdeling niet voorkomen dat zijn regime in 1989 ten val kwam in een tijd waar ook het Russische communisme in elkaar stortte en ook de Berlijnse Muur viel. De afdeling Nul bleef echter bestaan ook na de regeringswisseling, nadat duidelijk was dat deze afdeling Nul met haar onderzoeken en projecten de bevolking geen schade had toegebracht.

Met de ouders van het bijzondere kind Cezar was een afspraak gemaakt dat ze alle bijzonderheden rechtstreeks zouden melden aan een contactpersoon van afdeling Nul, te weten kolonel Datcu en later aan een Chinese doctor Xien. De laatste zou mogelijk ook een Tibetaan kunnen zijn geweest. In ruil daarvoor kregen de ouders een financiële maandelijkse compensatie.  Cezar groeide op en viel op doordat hij tot zijn derde jaar nog geen woord had geuit. Hij was echter ook apart omdat hij niet schreeuwde of huilde.  Hij had een sterk innerlijk leven en kon lange tijd in zichzelf verzonken zijn. Hij had de gave om al snel en diep in meditatie te belanden waar hij met zijn bewuste wil en aandacht toegang had tot allerlei kennis over plaatsen en personen. Deze paranormale gaven vielen al snel op, nadat hij een Tante in de familie plotseling had gewaarschuwd om niet met de auto terug te rijden vanwege een ongeluk. Hij kon al in de toekomst kijken, zo bleek later. Hij ontwikkelde ook een vorm van telepathie. Op tienjarige leeftijd werd hij van thuis opgehaald en belandde Cezar in een opvanginstituut van afdeling Nul waar hij begeleiding en verdere training kreeg. Op jongvolwassen leeftijd kreeg hij zelf een hoge positie in deze afdeling, direct onder de Leider van het instituut kolonel Obadea. Hij werd belast met bijzondere opdrachten en missies. In die tijd ontstond ook de vriendschap tussen de hoofdpersoon Cezar Brad en de auteur van het boek Radu Cinamar.  Cezar beschouwde Radu als een vertrouwenspersoon en gaf hem al vroeg de opdracht om alle gebeurtenissen vast te leggen en daarover later te publiceren. Cezar vermoedde kennelijk al vroeg dat hij vanwege zijn speciale functie en status niets zelf naar buiten zou kunnen brengen.  

Na een paar jaar kreeg Cezar bezoek van een van de hoogste leiders van de Vrijmetselaars in de wereld, een Italiaan de heer Massini, die hem vertelde dat een Amerikaanse geheime satelliet een bijzondere ontdekking had gedaan. Men had een grote geheime ruimte van rechthoekige afmetingen ontdekt, die geen natuurlijke oorsprong kon hebben. Eenzelfde soort ontdekking hadden ze ook gedaan in Irak in de buurt van de hoofdstad Baghdad. Tijdens de inval in Irak door de Amerikanen heeft men die ruimte ook doorzocht. Die ruimte was echter beveiligd door een energetische barrière waar de Amerikanen niet doorheen konden.

De vrijmetselaars hebben veel macht in handen en zijn al decennia actief in allerlei hoge posities binnen de politiek, de kerk en het bedrijfsleven. De geheime Bilderberg conferenties stonden ook onder regie van de Vrijmetselaars en zij hebben vergaande plannen voor een Wereldregering en een inperking van de wereldbevolking. Cezar moest medewerking verlenen en de Amerikanen maar ook een geselecteerde groep van Vrijmetselaars toestemming geven om deel te nemen aan een expeditie naar het Bucegi gebergte. Alleen de Amerikanen hadden speciale apparatuur waarmee zij relatief snel een tunnel  konden boren naar deze ruimte binnenin, die verder geen enkele verbinding had met de buitenkant van de berg. Vanuit een dieper gelegen deel was er wel een zigzag tunnel naar de grote rechthoekige en langwerpige ruimte. Deze ruimten werd afgeschermd door een halfronde energetische barrière.

In Augustus 2003, nadat de expeditie al enige tijd bezig was kreeg de auteur Radu de gelegenheid om met eigen ogen de genoemde plek te bezoeken en te aanschouwen wat zich daar allemaal bevond. Hij kreeg een persoonlijke rondleiding van de projectleider Cezar Brad die alle stappen had meegemaakt en zonder wiens vergevorderde spirituele gaven de toegang niet mogelijk was geweest. Zijn geestelijke trilling was kennelijk hoog genoeg om de elektrische barrière uit te schakelen en de dikke zware deuren te kunnen openen. In het inwendige bevond zich een sensationeel schouwspel van licht zonder dat er lichtbron aanwezig leek te zijn en er stond apparatuur die holografische beeldschermen konden oplichten waar de geschiedenis van de mensheid, die van het het heelal en die van het menselijk lichaam helemaal in uitgelegd wordt. De mensheidsgeschiedenis ging door tot ongeveer 500 jaar na Christus, alsof er nog een update moet komen. Het leven van Jezus Christus en wie hij was kwam prominent naar voren, maar anders dan in de Bijbel is verwoord. 
Aan het einde van de ruimte waren er drie tunnels die leidden naar een plek op het Gizeh plateau in Egypte, een tunnel naar Tibet (over duizenden kilometers) en een tunnel naar het midden van de aarde.  

Uit alles bleek dat deze ruimte is gemaakt door een zeer hoog ontwikkeld buitenaards ras, die waarschijnlijk wel veel groter zijn dan mensen want hun “werktafels” stonden op een hoogte waar mensen een trap voor nodig hebben. Uit de kosmische sterrenstand, die ook een soort van tijdsklok is, kon men vaststellen dat deze beschaving hier 50.000 jaar geleden geweest is en directe invloed uitoefenden op latere beschavingen in Egypte en Tibet.  De perfecte afwerking van de ruimtes, de gebruikte materialen, de technologie die te ervaren is, is zelfs voor ons ontwikkelde mensen nog onbegrijpelijk. In de grote ruime die projectiehal wordt genoemd stond ook een grote kruik met een goudachtige stof die heel zuiver is en volgens onderzoek mogelijk een belangrijke rol speelt bij een lang gezond leven. Vooral de Vrijmetselaars waren erg in deze substantie geïnteresseerd.
 In datgene wat Radu ervan gezien heeft kan hij concluderen dat onze mensheidsgeschiedenis een hele andere is dan ons nu op universiteiten en scholen wordt geleerd. Als deze kennis algemeen bekend zou worden in onze wereld zou dat tot vele veranderingen leiden. 

Wij zijn als aarde niet alleen en zijn altijd al geholpen door broeders en helpers uit de ruimte, die veel bijgedragen hebben aan onze beschaving. Darwin met natuurlijke selectie en survival of the fittest is aardig bedacht maar strookt niet met de feiten, zoals die in de geheime ruimte worden gepresenteerd.     

                  

Natuurlijk zouden we de echte bewijzen willen zien met een film of foto’s, maar we krijgen in het boek alleen tekeningen te zijn. Dit is te wijten aan het feit dat de Verenigde Staten en de huidige Roemeense regering een geheime overeenkomst hebben gesloten waarbij Roemenië heeft beloofd af te zien van bekendmaking van deze vondst/ontdekking. Die openbaarmaking zou de Amerikaanse en Europese belangen van de huidige machthebbers schaden. Zo is ook de vondst van Ufo’s en het bestaan van buitenaardsen in Roswell (VS) in 1947 in de doofpot belandt.  In ruil daarvoor heeft Roemenië een speciale status gekregen en mochten ze toetreden tot de Navo. Alleen via de getuigenverklaring van Radu Cinamar weten we van deze gebeurtenis, die toch ooit naar buiten in de openbaarheid zal komen.

Recent is ook een You Tube video te zien uit de serie van Michael Salla "Exopolitics". 

 https://www.youtube.com/watch?v=sPI0m-ac-x0

   

Recent zijn er nog een aantal video's vrijgegeven op You Tube door dr. Michael Salla met betrokkenen rondom de ontdekkingen in het Bucegi gebergte in Roemenië. 

Met Peter Moon :  https://youtu.be/nTOvGWNqq60 en ook

https://youtu.be/sPI0m-ac-x0

en ook https://youtu.be/jABOVfMKLkM

Met Corina Pataki:  https://youtu.be/E06XtJz2uwY

In oktober 2024 is er nog een nieuwe video met Elena Danaan en Corina Pataki en Michael Salla:

https://youtu.be/i4risRz4BLE

en https://youtu.be/QzwNSP_mqkc

Kalender van de Ziel

En ben ik in de diepten van de geest,
dan vervult zich in de grond van mijn ziel,
uit de liefdeswereld van het hart,
de lege waan van de eigenheid
met de vuurkracht van het wereldwoord.

40

Veertigste week
5 - 11 januari

Und bin ich in den Geistestiefen,
Erfüllt in meinen Seelengründen
Aus Herzens Liebewelten
Der Eigenheiten leerer Wahn
Sich mit des Weltenwortes Feuerkraft.

In de Nederlandse uitgave is inderdaad sprake van een spreukenkalender, maar in de taal van herkomst was het Seelenkalender en dat is volgens mij toch iets anders en meer passend bij de inhoud. De eerste uitgave dateert van 1912/1913 en later is er een tweede uitgave gekomen in 1918.

Er zijn precies 52 spreuken en dus voor iedere week heeft Rudolf Steiner er een gegeven.
De bedoeling is om de mens gevoelig en bewust te maken voor het jaarverloop in de wereld. Je kunt als het ware een beetje meebeleven wat er in de natuur plaatsvindt. De ziele-week-kalender start met Pasen begin april, maar omdat Pasen niet op een vaste datum valt kan dat jaarlijks verschillen. 

Het heeft lange tijd geduurd voordat ik er wat meer verbinding mee kreeg.

Ze klinken als je ze hardop opzegt gedragen, gewichtig , ook wel plechtig stemmig.

Sommige woorden zijn volledig nieuw en zul je niet in een woordenboek aantreffen. Het is meer een beeldentaal dan begrippentaal.

Toch voel je en besef je meteen dat het een zekere grootsheid en oneindigheid heeft. Iets bijna niet te bevatten magisch en  mysterieus.

Woorden als “ziel”, “geest” en “mensen-ik”  komen veelvuldig voor in de verheven spreuken van Rudolf Steiner en dat is ook begrijpelijk. Hij heeft  altijd in zijn visie op de mens  een drieledig mensbeeld  beschreven. We zijn niet alleen lichaam, een fysiek biologisch organisme, maar hebben daarnaast  een minder stoffelijk etherisch, een onstoffelijk geestelijk en een astraal/ziele-lichaam. Die geest is eeuwig, onsterfelijk en komt uit de geesteswereld , maar hult zich in een aards lichaam.  

  

Daarnaast vind je woorden als:

* wereldwijdten, hemelsverten en geestesdiepten

*  wereldzijn en wereldbestaan

*  zelfheid en zielendiepten

Het zijn woorden, begrippen waar je geen eenduidige omschrijving voor kunt geven. Ze geven eerder een stemming of trillingsgevoel aan, waardoor je wel een idee of vermoeden hebt wat er mee bedoeld wordt. Het zijn echter geen rationele begripsaanduidingen. Juist dat onbekende daagt uit om ieder woord afzonderlijk te "proeven" en te "verkennen" en blijft zo in je hoofd, hart en geest hangen. 

De woorden tezamen vormen een in elkaar grijpend en samenhangend web van veelomvattende klanken en vormen een afgerond geheel, zoals gedichten in een bepaalde rijmvorm.

Wat me ook altijd treft in de spreuken is dat er bijna altijd direct een verbinding is tussen ons mensen of ons fijnere ziele- geestdelen aan de ene kant en het allergrootste om ons heen de kosmos , het heelal en de wereldwijdten aan de andere kant. Meteen is er die relatie, dat perspectief dat het een gevoel van belangrijkheid geeft. 

Wij zijn niet die nietige aardebewoners die er niet toe doen en dus niet meetellen in de kosmos en het hele scheppingsproces. Integendeel, wij staan er volop in en vervullen mogelijk een belangrijke functie door ons bewust te zijn en ons af te stemmen op die grotere en hogere dimensie !

Wij worden als godsvertrouwde mensen/zielen aangesproken.

De spreuken zijn mooi vormgegeven en terug te vinden op de website van Antrovista en een aanrader voor ieder die iets van het wonderlijke en verhevene wil ervaren en beleven.  Er dagelijks even over mijmeren of mediteren is een zinvolle tijdsbesteding.

Zie   https://weekspreuken.antrovista.com/

Lees en mijmer ook eens over onderstaande weekspreuk die mij zeer intrigeert:

Door mij het licht van het denken
krachtdadig in het innerlijk te ontsteken,
belevenissen zinvol te duiden
vanuit de krachtbron van de wereldgeest,
ontvang ik nu mijn erfdeel van de zomer,
herfstrust en hoop ook voor de wintertijd.

29

Negenentwintigste week
20 - 26 oktober