Ruimtevaart volgens Von Däniken

 

De fantastische werkelijkheid: een boekbespreking

Dit in 1985 voor het eerst uitgegeven boek van onderzoeker en journalist Erich von Däniken gaat uitgebreid in op de (on-)mogelijkheden van huidige ruimtevaart, maar geeft ook een goed beeld van de huidige inzichten op het gebied van de astrofysica. Von Däniken is zeer  populair en blijft vasthouden aan zijn oorspronkelijk in 1968 gepresenteerde visie, dat buitenaardse intelligenties onze aarde in vroegere tijden hebben bezocht. Van zijn boeken zijn momenteel ongeveer 45 miljoen exemplaren verkocht in 31 talen en meer dan 40 landen. Jarenlang werd hij verguisd en belachelijk gemaakt door wetenschappers maar soms krijgt hij bijval uit onverwachte hoek. Zo heeft de NASA in 2014 een uitgebreid wetenschappelijk rapport uitgebracht waarvan de conclusie is dat oude rotstekeningen met grote waarschijnlijkheid afkomstig zijn van buitenaardse beschavingen (zie:    http://www.ninefornews.nl/nasa-boek-oude-rotskunst-mogelijk-het-werk-van-buitenaardsen/ ). De publicatie is opgesteld dooor dr. Vakoch van het SETI-instituut van de Nasa.  SETI staat voor Search for ExtraTerrestrial Intelligence (buitenaardse intelligentie).

 In het eerste hoofdstuk beschrijft Von Däniken een bezoek aan het Amerikaanse onderzoeksinstituut Space Command in de bergen van Colorado Springs . Daar is een onderaards complex van stalen containers (drie verdiepingen hoog) ingericht dat bestand is tegen aardbevingen, overstromingen en zelfs een atoomaanval. Hier worden door zesduizend mensen continu alle bewegingen van raketten, planeten, meteorieten en vooral satellieten nauwgezet gevolgd. Alle nog te lanceren raketten en satellieten (commercieel of militair) krijgen een baan toegewezen van dit instituut. Aan Von Däniken werd verteld dat er al zo’n ruim 5.300 satellieten in de ruimte  zijn en dat vraagt dus om goede afstemming. In dit ruimtevaartcentrum is men ook in staat om gelanceerde raketten (wel of niet met een gevaarlijke lading) te monitoren en de autoriteiten op tijd te waarschuwen als deze in het verkeerde luchtruim dreigen terecht te komen of mogelijke een  vijandige aanval zou kunnen zijn. Vanuit de ruimte zou men de hele aarde kunnen aanvallen maar ook beschermen.  Gek genoeg heeft de journalist Von Däniken niet gevraagd of hier  onbekende objecten zoals UFO’s zijn gesignaleerd. Als ze ergens waargenomen zouden kunnen worden dan juist hier. Mogelijk dat er een afspraak is gemaakt om hierover geen meldingen te doen.   

  Het idee van een ruimteschild (Strategic Defense Initiative) dat de VS onder Reagan  in 1983 wilde gaan opzetten past hierin. In 1967 echter hebben alle grootmachten samen een internationaal ruimtevaartverdrag afgesproken, waarin is vastgelegd dat er geen massavernietigingswapens de ruimte in mogen worden gebracht (artikel 4).  Manen, sterren  of planeten mogen ook  geen nationaal bezit of bezet worden (artikel 2).

In het verleden is dat wel eens anders geweest. Von Däniken suggereert dat de rode planeet Mars in het verleden verwoest is door het laten ontploffen van kernwapens. In het najaar van 2016 heeft een astrofysicus dr. John E.Brandenburg dit ook bevestigd op basis van zijn onderzoek tijdens een conferentie voor de AIAA (American Institute of Aeronautics en Astronautics ). Twee grote en zware explosies in de Marsatmosfeer ten noorden van Cydonia Mensa en Galaxias Chaos, waren bedoeld om het leven op de planeet volledig uit te roeien. Isotopen wijzen op enorme schokgolven in de noordelijke regio's veroorzaakt door nucleaire ruimtewapens in een ver verleden (toen wij op aarde zeker nog geen nucleaire wapens hadden).  
  In een ander hoofdstuk beschrijft Von Däniken de stand van de ruimtevaarttechnologie en de plannen voor de nabije toekomst. Zo zijn er al vier ruimte sondes (Pioneer X en XI en Voyager I en II) gelanceerd in de jaren 70, die zelf geen eigen aandrijving hebben, maar wel heel ver de ruimte in vliegen. Na drie jaar zullen ze buiten ons zonnestelsel kunnen komen, dankzij de aantrekkings-krachten van planeten. Er zijn er ook experimenten geweest met een trans-atmosferisch vliegtuig dat buiten de dampkring kan vliegen en daardoor sneller grotere afstanden kan overbruggen. De Engelse multimiljonair Richard Branson is al bezig een dergelijk commercieel vliegtuig te bouwen.

 

Vliegtuigproducent McDonnell Douglas heeft er ook al een ontwikkeld.                                              Zeer interessant is de ontdekking van astrofysici en die nu Langrange punten (L1 tot L5) genoemd worden. De wiskundige Langrange heeft eind 1700 berekend dat er dode punten in de ruimte zijn, waar meteorieten of objecten gewoon blijven hangen, omdat ze daar buiten de aantrekkingskracht van planeten zijn. Er zijn nu meerdere van deze zogenaamde libratiepunten bekend, die uitermate geschikt zijn om daar ruimtestations te plaatsen.  Het Instituut van ruimtestudies (ISS) onder leiding van O’Neill heeft een studie uitgevoerd naar een L-5 society om de ruimte te gaan bevolken. Later heeft hij daar het boek “Onze toekomst in de ruimte” (1978) over geschreven.

De Europese ruimtevaartorganisatie ESA, maar ook de Russen en Amerikanen hebben al ervaring opgedaan met een ruimtestation (ISS). Als ruimtestations om hun as draaien wordt daarmee ook zwaartekracht opgewekt, nodig om mensen gezond te kunnen laten leven. ESA heeft het ruimteplatform Eureca ontwikkeld.

Von Däniken gaat verder en beschrijft al een echte ruimtestad waar duizenden mensen kunnen werken en wonen, zelfs met  fabrieken en energiecentrales  in de ruimte. Die fabrieken leek me eerst heel vreemd, totdat Van Däniken beschrijft wat voor stoffen er op de maan allemaal gevonden zijn en  gewonnen zouden kunnen worden in steengroeven.  Von Däniken baseert zich daarbij op een Duitse wetenschappelijke studie van prof. Hermann Koelle uit 1983 over het ontwerp en de economische haalbaarheid van een maanfabriek. Er kan gas geproduceerd worden met een hoog zuurstofgehalte, dat gebruikt kan worden in ruimtecapsules en steden. De zuurstof wordt gewonnen als bijproduct uit gesteenten, die voor 40% uit zuurstof bestaan. Zuurstof is ook nodig voor de productie van water (CO2). De zwarte meren bevatten veel ijzer van  de beste kwaliteit. Titaan (een op aarde schaars metaal) is er op de maan in overvloed. Dat geldt ook voor silicium, dat nu volop gebruikt wordt voor zonnecellen. De bauxietlagen (voor winning aluminium) zijn onuitputtelijk. De gewonnen grondstoffen kunnen bewaard blijven in ruimtestations of in containers op plaats L-2 (relatief dichtbij de maan ).

De auteur haalt ook experts aan die beweren dat we de dode planeten kunnen omvormen tot planeten waar leven op mogelijk is. Deze planeten zullen dan d.m.v. ontploffingen dichter of verder weg van de zon moeten worden gebracht om hogere of lagere oppervlaktetemperaturen te genereren. Daarna zouden er blauwalgen op deze planeten moeten worden gebracht die zuurstof opwekken. Dan ontstaat er waarschijnlijk ook een atmosfeer. Geo-engineering in het groot ! 

Het boek eindigt met ruimtevaart uit.... een ver verleden! 
Een professor uit India genaamd Kanjilal stuurde Von Däniken een tekst met daarin beschrijvingen van Vimana's (vliegende machines) uit de oudste Vedische literatuur en klassieke Sanskriet-teksten.  Daar vind je een keur van verschillende beschrijvingen van technische objecten die door het luchtruim vlogen in verschillende afmetingen en vormen. Er is zelfs sprake van dat men in staat was over grote afstanden te vliegen en zo mogelijk zelfs in Zuid-Amerika terecht konden komen. Dat zou wel een verklaring zijn voor de opvallende gelijkenissen in de piramidevorm en afbeeldingskunst tussen tempels en bouwwerken in Zuid India (gebied Madras) en die van Zuid Amerika ten tijde van de oude Inka's en Maya's.  Men heeft ook onbekende schrifttekens gevonden op oude panelen in Equador die zo'n dertig jaar geleden zijn ontcijferd door Sanskrietgeleerden !
Von Däniken blijft je verbazen, maar met zijn gezonde dosis nieuwsgierigheid en brede kennis komt hij verder dat de meeste specialistische deskundigen.