zaterdag 5 november 2016

Reïncarnatie wetenschappelijk onderzocht.

In verschillende religies en volgens meerdere geleerden is reïncarnatie een vanzelfsprekend onderdeel van de levensfilosofie. In het hindoeïsme, boeddhisme en ook in de theosofie en antroposofie zijn het uitgangsprincipes. Pythagoras, Plato, Kant , Hume en Schopenhauer hadden ook  belangstelling voor de wedergeboorte. Emanuel Swedenborg  heeft er over geschreven en was er zelfs van overtuigd.  
     
 
 
De afgelopen decennia zijn er veel onderzoekers geweest die op verschillende manieren geprobeerd hebben voorbeelden van reïncarnatie of  van opnieuw geboren zielen  te bewijzen.
Zo kennen we  het bijzondere  boek  van Joanne Klink : “Vroeger toen ik groot was: vergaande herinneringen van kinderen”. Deze Nederlandse theologe studeerde in Leiden en werd later Remonstrans predikante in Haarlem. Haar grootste bekendheid heeft ze echter gekregen door haar vele boeken, die baanbrekend waren en met als terugkerend  thema: geloof &  kinderen. In het boek “Vroeger toen ik groot was”, heeft zij op basis van veel gesprekken met jonge kinderen hun verhalen zo nauwgezet mogelijk opgeschreven. Die verhalen geven de sterke suggestie  dat kinderen tot een bepaalde leeftijd nog kennis hebben van een eerder leven. De beschrijvingen zijn zo verrassend en authentiek , dat ze zeker niet geschaard kunnen worden onder de term kinderlijke fantasie. Het is echter geen wetenschappelijk boek, omdat Klink niet persoonlijk alle uitspraken van deze kinderen heeft kunnen toetsen.
Een andere benadering die veel uitgetest is, zijn voorbeelden van mensen, volwassenen in dit geval,  die onder verschillende vormen van diepe of lichte  hypnose gebracht worden, ook wel regressietherapie genaamd, en zich dan opeens verhalen over vorige levens herinneren. Vaak wordt er wat lacherig over gedaan omdat teveel mensen  suggereren dat ze een beroemdheid zijn geweest in een vorig leven, zoals Napoleon of Mozart. Interessant is zeker de Nederlandse regressietherapeut Pieter Barten , die in Nijmegen woont en vele levens van mensen via hypnose/trance heeft uitgeplozen en daar een dik boek "Reïncarnatie en Levenslot' over heeft geschreven. 
Iemand die hier veel aan heeft bijgedragen is dr. Helen Wambach een professor in de psychologie. Haar belangrijkste boek heet: “Een mens heeft vele levens”. De verhalen zijn  indrukwekkend en voor de personen in kwestie zeer betekenisvol. Het kan dat daardoor diepgewortelde trauma’s opgelost worden of  juist  inzicht geven in een mogelijke herkomst van dat trauma  en dat draagt ook bij aan de verwerking. Wambach heeft ook geprobeerd om historische feiten te verifiëren en is daardoor ook veel wetenschappelijker.
 

Prof dr. Ian Stevenson past ook in deze categorie van wetenschappelijke onderzoekers.  Hij was directeur van de parapsychologische afdeling  van de Universiteit van Virginia en is in 2007 overleden. Hij reisde de wereld over om diverse gevallen van mogelijke wedergeboorte te onderzoeken. In zijn boek “Reïncarnatie” , dat in het Nederlands in 1981 is verschenen  beschrijft hij uitgebreid  twintig van dergelijke  gevallen.  Uit dit onderzoek is naar voren gekomen dat kinderen in de leeftijd van drie tot vijf jaar spontaan kunnen gaan vertellen over een  vorig leven.   Vanaf de leeftijd van zes à zeven  jaar lijkt het doek weer te vallen en verdwijnen deze herinneringen weer.  Stevenson heeft de moeite gedaan om intensief met deze kinderen te praten en hun familieleden en alleen  als gebleken is dat de personen die ze zeggen te zijn geweest in dat vorige leven, ook aangetoond kunnen worden. Als die mensen nog leven (en dat is een voorwaarde) worden ook zij ondervraagd op alle mogelijke feiten en gebeurtenissen. De verhalen zijn werkelijk verbluffend en een aantal zal ik hieronder beschrijven.  Ze spelen in India , Ceylon (nu Sri Lanka), Libanon, Brazilië en zelfs een aantal in Alaska. 
 Later in zijn leven heeft Stevenson ook op andere manieren verbanden tussen levens onderzocht en wel op basis van onverklaarbare geboortekenmerken. Dat kunnen moedervlekken zijn of kleine lichaamsafwijkingen aan hoofd en oren. Stevenson heeft ontdekt dat personen vertellen hoe zij overleden zijn in een vorig leven en dragen daarvan soms steeds kenmerken in dit nieuwe leven. De wonden zijn weliswaar "geheeld", maar nog steeds zichtbaar.  Nu echter terug naar een aantal voorbeelden van vorige levens.
 
 
 
 
Prakash (India).   
Een jongen van tien jaar, genaamd Nirwal stierf in april 1950 aan de pokken in zijn ouderlijk huis te Koso Kalan, een stad in het district Mathura, Uttar Pradesh. Op de dag van zijn overlijden was hij prikkelbaar en ijlde hij. Hij zei tot twee keer toe tegen zijn moeder : “Jij bent mijn moeder niet, jij bent een Jatni (lagere kaste). Ik ga naar mijn eigen moeder en wees naar een ander stadje Chhatta (op ruim 9 kilometer afstand van Kosi Kalan)”.
In augustus 1951 beviel een vrouw in Chhatta  van een zoon die zij Prakash noemde. De jongen groeide op zonder bijzonderheden totdat hij ongeveer vierenhalf jaar oud was en toen door een nachtmerrie wakker werd en de straat oprende. Hij riep dat hij in Koshi Kalan thuishoorde, dat zijn naam Nirmal was en dat hij daar naartoe wilde. Dat wakker worden en dezelfde uitspraken gebeurde een aantal keren en hij noemde daarbij ook de naam van zijn vader Bholanath. De familie was verontrust en uiteindelijk besloot een oom om de jongen een keer naar die plaats te brengen, omdat het niet ver af. Eenmaal aangekomen wees de jongen op een huis/winkel, die toebehoorde aan Bholanath Jain . Later toen er eenmaal een contact was gelegd bleek inderdaad dat deze familie een kind had verloren aan de ziekte pokken en Nirmal heette. Het kind, Prakash wist zich nog veel van de familie te herinneren en ook feiten die vreemden normaal niet kunnen weten. Het is een opvallend voorbeeld omdat de wedergeboorte  zo kort na elkaar plaats vindt. Het is maar ruim een jaar later en ook nu weer in het lichaam van een jongen en niet in dat van een meisje, zoals wel vaker wordt beweerd. Je incarneert om beurten als vrouw en dan weer als man. Dat maakt een onderzoek als dit wel heel goed mogelijk. Verder is het ook toevallig dat de geboorteplaatsen dichtbij elkaar liggen (nauwelijks 10 kilometer verwijderd van elkaar). In andere gevallen liggen de plaatsen en tijden ver uit elkaar met soms honderd jaar ertussen en continenten van elkaar verwijderd. Natuurlijk blijft het nog een raadsel hoe Prakash in de uren van zijn sterven (op tienjarige leeftijd) kan herinneren of beweren dat hij een ander leven had/heeft dat nog moet beginnen een jaar later. Is dit een vorm van precognitie, of juist een vorm van progressie als een beeld van een toekomstig leven. Hoe gek het ook klinkt waar dr. Helen Wambach heeft hier ook onderzoek naar gedaan en meerdere voorbeelden beschreven. Het  boek "Visioenen van de toekomst" is daar het bewijs van.   
 
 
Tweede voorbeeld.
Sukla , dochter van Sen Gupta, uit Kampa, een dorp in West-Bengalen in India, werd in maart 1954 geboren.  Toen zij een jaar of twee oud was zag men haar vaak een kussen of stuk hout wiegen en tegelijkertijd het woord Minu uitsprekend. Op een vraag uit de familie wie dat was zei ze: “mijn dochter”. Dit kinderspel is zeker niet uniek te noemen, en juist veel voorkomend.  In de daarop volgende jaren echter vertelde zij meer bijzonderheden over “haar kind” en eerdere man die als familie in Rathala (een wijk in Bhatpara) leefden, zo’n 18 kilometer verwijderd van Kampa.  Enige tijd later hoorde men via een kennis dat er inderdaad een wijk in Bhatpara was die zo heette. Bij navraag in deze wijk bleek dat er inderdaad een familie was, waarvan de moeder  Mana heette, die enige jaren tevoren, in januari 1948, was gestorven en een dochtertje achterliet met de naam Minu.  
Dat was voor de familie Gupta genoeg reden om met Sukla, toen zij ongeveer 5 jaar was, naar Rathala te reizen en contact te zoeken met deze familie. Sukla wees rechtstreeks het huis aan en benoemde ook verschillende familieleden en wees op bepaalde voorwerpen in huis. De ontmoeting met haar “vorige man en kind Minu” bracht Sukla hevig in beroering en zij wilde blijven.  Gedurende haar verdere leven heeft ze voortdurend contact gehouden met haar vroegere familie, want de genegenheid was wederzijds.

Ook hier is de reïncarnatie amper na 5 jaar en op nog geen 20 kilometer van elkaar verwijderd, hetgeen een gedegen onderzoek mogelijk maakte. Het jonge kind Sukla wist zoveel details, voorvallen en intimiteiten te vertellen van haar vorige leven dat dit het gebeuren extra authentiek maakt. De wedergeboorte is ook nu weer als  vrouw. Volgens sommige theorieën zou een snelle reïncarnatie alleen optreden in het geval van kinderen. Dan is een tijdspanne van een paar jaar tussen levens mogelijk, omdat kinderen eigenlijk nog geen "karma" hebben opgebouwd. Bij volwassenen moet je eerder denken aan gemiddelde tussenpozen van honderd jaar, zo stelt ook Rudolf Steiner, grondlegger van de geesteswetenschap antroposofie.   

Derde voorbeeld.
Maria Januaria de Oliviera (Brazilië) lag op haar sterfbed als gevolg van tuberculose en belooft haar beste vriendin Ida Lorenz: "Als ik ben wedergeboren, zal ik geboren worden als een dochter van jou. Als ik oud genoeg ben om te spreken zal ik dingen vertellen die alleen wij twee weten en daaraan zul je herkennen dat ik het ben en dat ik ben teruggekeerd". Tien maanden later schonk Ida het leven aan een dochter Martha. Toen zij bijna drie jaar oud was begon ze te vertellen over oude gebeurtenissen uit Maria's leven. In totaal heeft zij wel 120 verklaringen afgelegd over voorvallen tussen beide vrouwen.
Deze reïncarnatie is helemaal bijzonder, omdat  de persoon ik kwestie kennelijk zelf kan kiezen en bepalen hoe zij zal terugkomen in een volgend leven. Dat is geen goddelijke of geestelijke bestemming, maar deels kennelijk een eigen keuze.          
 
Jim Tucker heeft het werk van Stevenson overgenomen.
 
recente boek uit 2015

 
 
 

Een prachtige video met een betekenisvolle verklaring van iemand met een Bijna Dood Ervaring is deze weblink van een Engelstalige verpleegster die in snelle bewoordingen, haar ontmoeting met God/Jesus beschrijft op een unieke manier. Hij laat haar zelfs De God Gene zien, in haar DNA in het stuk dat de huidige wetenschappers junk DNA noemen! Daarmee wil hij duidelijk maken dat hij ook onze vader is en dat wij geschapen zijn naar zijn evenbeeld. Schitterend!!
https://www.youtube.com/watch?v=KlPZ0hIGx90&list=PPSV


 
 
 
 

dinsdag 11 oktober 2016

Graancirkels zijn nog steeds een mysterie.


In Den Haag, in het toepasselijke gebouw “Spaces”, is tot eind oktober dit jaar een tentoonstelling te zien over het fenomeen graancirkels.
Links de Duitse onderzoeker Andreas Müller en rechts Monique Klinkenbergh

Deze tentoonstelling werd samengesteld door een Nederlandse onderzoekster Monique Klinkenbergh samen met de Duitse onderzoeker Andreas Müller. Voor verdere informatie kun je ook terecht bij haar website www.cropcirclegroup.com
Monique is in 2007 voor het eerst in aanraking gekomen met graancirkels en dat is haar blijven fascineren. Ze heeft haar succesvolle onderneming van de hand gedaan en heeft zich vanaf 2009 fulltime beziggehouden met graancirkels. Deze fascinatie was eerder ook te zien in een van de Tv-shows van Ivo Niehe en recent nog in de Late Night Show van Humberto Tan. De tentoonstelling was eerder al te zien in Engeland. Monique is ervan overtuigd geraakt dat de graancirkels zeker niet allemaal gemaakt zijn door mensen, maar een authentiek fenomeen zijn dat nader bestudeerd moet worden.  
We zien niet alleen vele grote kleurrijke afbeeldingen van graancirkels, maar ook pogingen om de betekenis van graancirkels te ontcijferen en mogelijke verklaringen over hoe ze mogelijk gevormd zijn.


Het woord graancirkels of in het Engels cropcircles is eigenlijk niet helemaal juist. De afbeeldingen zijn niet altijd alleen rond of cirkelvormig. Er zijn namelijk ook rechthoekige, langwerpige en veelvormige figuren gevonden. Bovendien is de ondergrond niet meer alleen graan, want er zijn ook afbeeldingen gevonden in hennepvelden, grasweilanden en akkers. Dat is echter minder relevant.
Er zijn inmiddels al in vele landen graancirkels gevonden, al is Zuid Engeland in een groot gebied rondom Stonehenge in Wiltshire zeer populair. In India, Rusland en in de VS komen ze echter ook voor. De afmetingen kunnen variëren van enkele meters tot honderden meters.
   

Aangezien er steeds meer mensen zijn die hierop duiken worden er ook steeds meer voorbeelden ontrafeld en verklaard. Zo is er een afbeelding in een graanveld gevonden, waarvan is aangetoond dat het een visuele voorstelling is van het getal pi (=Dit getal geeft een maat voor de  verhouding van de omtrek tot de straal of diameter van een cirkel:
 Omtrek = 2 x    x straal.

Het is een getal met een oneindige reeks achter de komma en begint met het cijfer 3,14…. ………….
 

Nog vreemder zijn twee gevonden graancirkels met allerlei willekeurige zwarte stippen of pixels aan weerszijden van een provinciale weg in Engeland. Pas toen iemand ging experimenteren met de afbeeldingen en deze over elkaar heen legde kwam er een afbeelding uit, die veel overeenkomsten heeft met de lijkwade van Turijn. Daarop zou een afbeelding/afdruk van het gelaat van Jezus Christus te zien zijn en die zou zijn ontstaan nadat een omstander het gezicht van Jezus afveegde tijdens de kruisweg. De lijkwade is uniek en toont ook stukjes van een doornen kroon op het hoofd en zelfs bloeddruppels. Dat bevestigt  uzekere zin het Bijbelse verhaal. Wordt met deze graancirkel de aandacht gelegd op de bijzondere persoon van Jezus Christus?
 
Op een andere graancirkel zien we een vreemdsoortig gevormd hoofd, dat lijkt op voorstellingen die mensen en schrijvers hebben van buitenaardse rassen. Een typische "alien" met grote uitpuilende ogen en een sterk vervormd hoofd.  Zou dit iets zeggen over de herkomst? Zijn het buitenaardse intelligenties die voor deze fenomenen zorgen?
 


Bovenstaande graancirkel dateert uit 2002 en werd gevonden in een graanveld nabij Crabwood. Op de afbeelding is een bijzonder gevormd gezicht te zien, met daarbij een cirkel in een binaire code. Een Finse onderzoeker Miia Pitkonen is er uiteindelijk in geslaagd deze code te vertalen of te ontcijferen. Het patroon in de cirkel begint in het middelpunt en is daarna linksdraaiend. De boodschap uit deze 8 of 9-bit stukjes is vergelijkbaar met de ASCII code. De letterlijke betekenis is als volgt:
"Beware the bearers of false gifts and their broken promises. Much pain but still time. (then a damaged word). There is good out there. We oppose deception. Conduit closing".

Voor de begrijpelijke stukken is de boodschap zeer positief en hoopvol. We hoeven niet "bang" te zijn of bevreesd voor aliens. Zij willen de aarde niet overheersen of vernietigen, maar ons juist helpen. Wij, aliens zijn tegen teleurstellingen, dus wees hoopvol. Ook al hebben jullie veel geleden er is nog tijd voordat alles zich ten goede keert.   
  
 Een andere sterke aanwijzing voor het bestaan van buitenaardse intelligenties of aliens, zijn twee graancirkels of pixel-afbeeldingen die bekend zijn geworden als Arecibo-bericht en het Chilbolton-antwoord. 

Het Arecibo bericht is een gecodeerd informatiestuk dat in 1974 opgesteld is door wetenschapper Carl Sagan en zijn collega's. Het werd via de Arecibo telescoop (in Puerto Rico) met behulp van radiogolven de ruimte in gestuurd om aan “buitenaardsen” of kosmische intelligenties uitleg gegeven over de aarde en mensheid. Het bevat het decimale stelstel, de chemische elementen , nucleotiden van DNA, dubbele helixstructuur van ons DNA, onze menselijke figuur, de grootte van onze bevolking en de plaats van onze aarde in het zonnestelsel.
In het Chilbolton antwoord (vlakbij de grootste Engelse telescoop en observatorium) dat 27 jaar later kwam (2001) in de vorm van een graancirkel, vinden we informatie van een andere planeet  versleuteld in een afbeelding, die gevonden is nabij de plaats Chilbolton. Daar zien we een driedubbele helixstructuur en een bevolking van 21,3 miljard wezens, die een korter lijf hebben maar wel een groter hoofd en grotere ogen. Zij zijn te vinden in een ander zonnestelsel met drie bevolkte planeten.  

Gelukkig hebben ook zij een decimaal stelsel, maar hebben zij wel silicium toegevoegd als DNA-element. Is dit een grap of vinden we hier een gecodeerd antwoord uit de kosmos van een hogere intelligentie? Er is dus leven in het universum, in andere zonnestelsels? De kans daarop is enorm groot hebben astronomen statistisch gezien ook aangegeven. 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

In Nederland verschijnen de laatste jaren gemiddeld zo’n tien graancirkels en de meeste daarvan in Noord-Brabant. Het Nederlandse medium Robbert van den Broeke heeft een aantal van deze graancirkels voorspeld, al heeft hij de vorming ervan nooit op camera kunnen vastleggen. Wel beweert hij dat formaties samengaan met lichtverschijnselen, een soort lichtbollen. Van den Broeke werkt samen met onderzoekster Nancy Talbot in het "Ball of Light Theory"-research team uit de VS.    Dit lijkt ook te worden bevestigd door het enige filmpje dat in 1996 gemaakt is en bekend staat als Olivers’Castle en op de tentoonstelling te zien is. Daarop is de vorming van graancirkels te zien in een korte tijdspanne van enkele seconden, waarbij ook een paar zwevende lichtbollen in de nabijheid zijn.
Een Nederlandse onderzoeker Dr. Eltjo Haselhoff heeft de lichtboltheorie verder onderzocht en constateerde biofysische verschillen tussen het centrum en de periferie van de graancirkels. Aan de hand van de knoopverlengingen in de graanhalmen constateerde hij dat dit veroorzaakt moest zijn door een hittebron midden boven de formatie. Haselhoff maakt deel uit van het Nederlandse “Centre for Crop Circle Studies” en heeft zijn bevindingen ook gepubliceerd in twee boeken.
Robert Boerman heeft ook jaren onderzoek verricht naar graancirkels en is ook betrokken bij de Nederlandse database Dutch Crop Circle Archive (www.dcca.nl  ). 
Hij schreef der ook twee boeken over met als titel :"Graancirkels, Goden en hun Geheimen" uit 2001 en "De grap van de Graancirkel".  
Boerman heeft een intensieve studie gemaakt van twee graancirkels in het bijzonder. Het betreft allereerst een graancirkel die gevonden is in Milk Hill in 1991 en eruit ziet als hebreeuwse letters. Een Engelse archeoloog  Michael Green vertaalde deze tekst/inscriptie van losse letters met Ea (Perzische Golf),Enki(Sumerië) en Ptah(Egypte). Dat betreft een en dezelfde (Annunaki-) God, die ook in Sitchins boeken en vertalingen van de Sumerische kleitabletten beschreven wordt. Het Hebreeuws is een oertaal waarbij je de letters, de woorden en zinnen apart kunt lezen. De losse letters vormen woorden die verschillende betekenissen kunnen hebben. Boerman kwam op het idee om de letters in spiegelbeeld te zetten en verassend genoeg leverde dat ook een zinvolle tekst op namelijk: "nieuwe stam mensen"  . Is Enki verantwoordelijk voor de vroegere genetische manipulatie om mensen te scheppen als een slavenvolk voor de Annunaki Goden? Zijn de Graancirkelmakers dezelfde buitenaardse Annunaki van de planeet Mardoek of NIbiru? 
Van een andere graancirkel , die van Alton Barnes in Wiltshire 1996 beweert Boerman dat die een DNA formatie weergeven van twee in elkaar gedraaide draden met 89 cirkels, of eigenlijk 90, want eentje (een linksdraaiende tussen 89 rechtsdraaiende) was verborgen in een andere cirkel. Deze aantallen kun je volgens Boerman ook omzetten in Hebreeuwse letters. De knooppunten zijn er twaalf, die ook beschouwd kunnen worden als chakra's. Zie verder voor toelichting in zijn boek: Graancirkels, Goden en hun geheimen. 

Een heel ander onderzoek is ook uitgevoerd door graanonderzoekers. Zij hebben de zaden uit graancirkels verder opgekweekt en constateerden tot hun verbazing dat de graanopbrengst opeens veel hoger was dan die van gangbare zaden. Dat heeft momenteel geleid tot een nieuw graanras. Energetisch is er dus ook iets gebeurd en heeft een soort "veredeling" plaatsgevonden.  

Andere onderzoekers zien grote overeenkomsten tussen graancirkels en patronen in de natuur zoals  ijskristallen of ook resonantiepatronen , ook wel water klank beelden, zoals die van de Zwitserse onderzoeker Lauterwasser. Hoewel er grote overeenkomsten zijn is de vergelijking nooit exact hetzelfde. Er zijn ook overeenkomsten met vormen uit de natuur zoals de heilige geometrie in  bv het patroon van zaden in zonnebloemen en die door de wiskunde in fractals zijn beschreven.    Bij oplopende geluidsfrequentie ontstaan in water steeds andere complexe, cirkelvormige symmetriepatronen. Zelf heb ik ooit een demonstratie van deze experimenten gezien en die zijn betoverend. Dus behalve licht, elektromagnetische straling zou ook een bepaalde geluidstrilling of frequentie de oorzaak kunnen zijn. Sommige onderzoekers en bezoekers van graancirkels beweren dat ze ook geluiden waarnemen in graan cirkels.

Gedetailleerd onderzoek heeft aangetoond dat de graanhalmen niet geknakt of gebroken zijn, maar slechts gebogen. Dat betekent dat de oogst daardoor niet geschaad wordt, tenzij er honderden mensen er doorheen wandelen. Dat laatste  gebeurt wel vaak omdat mensen ter plekke willen observeren en bereid zijn om er zelfs de nacht door te brengen, omdat ze hopen iets bijzonders te zullen beleven. Opvallend bij de tentoonstelling was de leeshoek waar wel honderd boeken stonden die over het fenomeen graancirkels gaan. Zo groot is de wereldwijde belangstelling en vanuit veel verschillende disciplines.  Tot nu toe is het raadsel nog niet opgelost en blijft het ontstaansproces van graancirkels nog geheim. Aangezien de meeste graancirkels in Zuid-Engeland in het gebied Wiltshire (in de loop der jaren wel meer dan 100) voorkomen, zal er misschien wel een dag komen dat we met onze moderne slimme digitale camera’s wel een definitieve verklaring kunnen gegeven.
Noch interessanter dan een verklaring voor het ontstaan, is de betekenis van de afbeeldingen en welke intelligentie ons deze boodschappen geeft. Volgens onderzoeker Erich von Däniken zijn graancirkels afkomstig van buitenaardse intelligenties die over een technologie beschikken die wij nog niet kennen. Ook de Schotse esotericus Benjamin Creme beweert dat graancirkels het resultaat zijn van een "buitenaardse technologie van licht".  Men wil de mensheid signalen en bewijzen geven voor het bestaan van buitenaardse beschavingen die ook van Mars en Venus komen en niet alleen van heel ver weg zoals van andere zonnestelsels of van de pleïaden.  Zij zijn er om ons te helpen als broeders in de ruimte. 
Een dierenfiguur, de kop van een Uiltje?
 
 
 
Een soort ruimtelijke Esscher figuur

Zeer de moeite waard is ook de anderhalf uur durende lezing vastgelegd in een You Tube film van wetenschapper Dr. Horace Drew, die het gelukt is een aantal codes van graancirkels te breken en hun boodschappen bloot te leggen. Die zijn echt  indrukwekkend. Ze doen een oproep aan de machthebbers om de geheime UFO- technologie die in hun bezit is vrij te geven voor  de bescherming van de aarde. Er zijn namelijk niet alleen goedwillende aliens zoals de Emerthers (vriendelijke Greys) maar ook slecht willende groepen zoals aliens van Orion en Zeti Recila. Wij als gehele aarde moeten ons gaan beschermen tegen deze groepen en gelukkig staan de Emerthers ons bij.  
 
Een andere onderzoeker Paul Vigay, heeft met speciale meetapparatuur de frequenties opgemeten in en rondom graancirkels. Hij meet speciaal de kosmische achtergrondstraling die normaal buiten de cirkel zo'n 50 MHz bedraagt, maar binnen de cirkel kan oplopen tot zelfs 650 MHz en als uitschieter 1,5 GHz.
In zijn boek "Secrets in the fields" wordt dit beschreven. Je zou hieruit de conclusie kunnen trekken dat graancirkels ontstaan door bijzondere frequenties en/of  trillingen.  

Een andere Nederlandse onderzoeker Janet Ossebaard heeft ze naar eigen zeggen zien ontstaan en beweert met stelligheid dat ze van buitenaardse oorsprong zijn. Ze zag daarbij inderdaad ook kleine lichtbollen, hoorde het gras of graan knetteren en ook haar haren gingen overeind staan. Kort daarna was de graancirkel een feit. Dat wijst allemaal op een sterk elektromagnetisch veld . Helaas vielen tegelijkertijd de camera's uit en kon het niet vastgelegd worden. Ossebaard heeft in Deventer het Graancirkelcentrum opgezet.

De Amerikaanse onderzoeker Dolores Cannon heeft zich ook intensief beziggehouden met  graancirkels en doet verrassende uitspraken. 
en ook een originele met Dolores zelf van ruim 8 minuten:

Zie ook de prachtige video op You Tube:

 
 

zondag 11 september 2016

Fantastische Visioenen

Bloemencorso Valkenswaard geïnspireerd door Jeroen Bosch.
 
 
 
Goed en Kwaad naast elkaar
 
 
 
 
 
 
Bijzondere toenadering .
 
Nautiluschelpen gedragen of verheven boven de vlammen
 
Eenhoornvis?
 
 
Het einde is altijd hemels en hemelse muziek.
 
Flappie neemt wraak op de mens.
 
 

maandag 13 juni 2016

Graftombe Toetanchamon bevat meer geheimen

De ontdekking van de nog ongeschonden graftombe van kind farao Toetanchamon in 1922 in de Vallei der Koningen door archeoloog Howard Carter was de meest opzienbarende vondst van de 20e eeuw. Het graf in al zijn pracht en praal inclusief vele gouden gebruiksvoorwerpen tonen een hoogstaande kunst uit de 14e eeuw voor Christus. Toetanchamon overleed op 18 of 19 jarige leeftijd als zoon van farao Achnaton en diens (stief-)vrouw Nefertiti.
Onderstaande foto's zijn gemaakt tijdens een tentoonstelling in eind 2012- tot begin mei 2013 in Amsterdam-Expo waar de volledige schat als replica en als een levensechte reconstructie van de kamers van de graftombe, was te bewonderen.

Albasten of marmeren kistje voor de inwendige organen (Canopen)

Gouden deksel Sarcofaag Toetanchamon
beroemde gouden Dodenmasker



Carter was al in 1899 op 25-jarige leeftijd de algemeen opzichter van de monumenten in Opper-Egypte en belast met toezicht op vallei der Koningen. De uiteindelijk ontdekking heeft dus ruim 20 jaar geduurd. De toegang tot de graftombe werd pas mogelijk nadat bijna 4 meter zand en sediment werd weggegraven. Een trap met zestien treden leidde uiteindelijk tot een gepleisterde muur met het teken van Toetanchamon.  De toegang was relatief  klein van 4 meter bij 1.60 meter en ongebruikelijk voor een farao’s graf. Nadat er een kleine opening was gemaakt zag hij met een zaklantaarn de afbeelding van Anubis. Later op 24 november 1922, bij aankomst van geldschieter Lord Carnarvon werd de tombe pas geopend nadat het zegel van Toetanchamon ongeschonden bleek. Wat men uiteindelijk vond aan koningsbeelden, vergulde bankjes met leeuwenkoppen, juwelendoosjes, vazen van albast, strijdwagens  etc. was zoveel dat het 3 maanden duurde voordat alles gecatalogiseerd, gefotografeerd en gerubriceerd was. Pas op 16 februari 1923 kon de eigenlijke grafkamer met de gouden sarcofaag geopend worden. 
 
prachtige zetel van de jonge farao 
Gouden met hiërogliefen versierde schrijn die de sarcofaag omhult.
vooraanzicht van de schrijn of praalgraf
detail gouden praalgraf 
gouden sandalen en vingersieraden
Boven Gier, onder Cobra als symbolen van Boven en Benedenrijk Egypte

Bijna 100 jaar later is de graftombe weer in het nieuws. Egyptoloog Nicholas Reeves heeft op 3D-scans onregelmatigheden ontdekt, zoals scheuren en spleten in het pleisterwerk van de grafkamer waarop veelkleurige hiërogliefen zijn geschilderd . Reeves schreef hierover in een wetenschappelijk blad en suggereerde dat er nog op twee plaatsen een verborgen ruimte moest zijn achter de huidige grafkamer.  Volgens Reeves zou het mogelijk gaan om de grafkamer van Toentanchamon’s (stief-)moeder Nefertiti, waarvan een buste al gevonden is en tentoongesteld wordt in het Egypte museum in Berlijn.   De Egyptische minister van antiquiteiten heeft daarna toestemming gegeven om nieuw radaronderzoek te verrichten in de graftombe. Een team van Japanse wetenschappen heeft dat ook uitgevoerd en de resultaten voorgelegd aan diverse wetenschappers waaronder die van Nasa. De reacties zijn verschillend al is er overeenstemming over het feit dat er inderdaad open ruimtes moeten zijn. Of ze klein of groot zijn en of ze wel of niet leeg zijn is onduidelijk. Op een persconferentie in mei van dit jaar zijn de resultaten gepresenteerd en is afgesproken dat er nieuwe scans worden gemaakt (van bovenaf) om absolute zekerheid te krijgen voordat men in de pleisterwanden gaat boren. Het blijft dus spannend. Wordt vervolgd. 

Kort geleden is nog een ontdekking gedaan die op zijn minst opzienbarend is te noemen. Toetanchamon was begraven met een dolk die op een dij lag. Deze had een metalen lemmet en dat was heel zeldzaam in Egypte in die tijd, die bovendien ook niet was verroest.         Op basis van röntgenonderzoek is het lemmet geanalyseerd en bleek een hoge concentratie nikkel van 11 % te bevatten en dat is veel meer dan normaal in ijzer zit . Daarnaast zat er ook een hoge concentratie kobalt in. Gek genoeg komen beide hoge concentraties wel voor in meteorieten.        Uit oude Egyptische teksten is wel gebleken dat de oude Egyptenaren grote waarde hechten aan meteorieten, die soms uit de lucht kwamen vallen. Dat zij de kennis hadden om uit zo'n steenachtige brok ijzer uit te winnen zo'n 13 eeuwen voor Christus is wel heel bijzonder. Hetzelfde geldt voor de gevonden scarabee van Silica-glas dat ook ontstaan is door inslag van een komeet of meteoriet.     


Update. Nieuwe wetenschappelijk onderzoek naar de gezichtsvorm heeft op basis van moderne methoden een verrassend gezicht  en (langgerekte) schedel opgeleverd.