Nationaal Ruimtevaartcentrum

Space Expo.

Nederland heeft een heus ruimtevaartcentrum Space Expo ingericht in de nabijheid van het ESTEC onderzoekscentrum in Noordwijk , dat  onderdeel is van het Europese Ruimtevaart Agentschap (ESA) .

Model van Europese Ruimteraket Ariane

 Wetenschappelijk gezien heeft Nederland een grote naam binnen het vakgebied van de astronomie. Veel ontdekkingen zijn gedaan door Nederlandse heelalonderzoekers.  Al jaren is Nederland daarnaast actief betrokken bij de ontwikkeling van een Europese ruimtevaart en al bij de lancering van de Europese Raket Ariane vanuit Frans Guyana. Ook heeft Nederland veel expertise op het gebied van satellietontwikkeling en kennen we de deelname van de Nederlanders Wubbo Ockels en André Kuijpers aan het internationale ruimtevaartstation (ISS) . Kuijpers heeft al twee missies mogen meemaken en de laatste was voor enkele maanden in de ruimte zweven in het ISS-ruimtestation. Zelfs de Sojoez-capsule waarmee André en zijn mede astronauten weer terug op aarde kwamen, staat tentoongesteld (zie onder). Bij terugkeer door de dampkring ontstaan hoge temperaturen waardoor de buitenkant ook plaatselijk zwart geblakerd is.

Prachtig is ook de nagebouwde astronautenruimte van het ISS waar je in kunt lopen en kunt zien hoe astronauten slapen in de ruimte en hoe ze door kleine raampjes de aarde kunnen gadeslaan.  

Het meest indrukwekkend is de nagebootste maanlander waarmee de Amerikaanse NASA astronauten naar de maan zijn gebracht en waarvan iedereen de beelden van de eerste stappen op een andere planeet nog wel op zijn netvlies heeft staan.

Toch zijn er sceptici die beweren dat de beelden niet echt zijn, maar gemaakt in een filmstudio.  Volgens sommigen is het nog niet mogelijk om door de Vanallengordels te vliegen, die als gevaarlijke stralings- of deeltjesgordels rond de aarde aanwezig zijn.
Een ander argument zijn twijfels over de originele foto’s die de NASA heeft vrijgegeven, waarop de maanlander er gewoon lijkt te zijn "neergezet". Het is bijna onvoorstelbaar dat het landingsgestel niet deels in het rotsachtige zand of gesteente is gezakt of beland. De landing moet toch een flinke klap hebben gegeven. Op de originele foto zijn de poten van het landingsgestel echter goed zichtbaar.  Vreemd genoeg heeft NASA het oorspronkelijke beeld- en filmmateriaal niet volledig vrijgegeven. Delen ervan zijn zelfs kwijtgeraakt. Kun je je dat voorstellen? Van de belangrijkste ruimtemissie? Slordig omgaan met feiten en bewijsmateriaal?

In het najaar van 2018 is er ook een Amerikaanse film uitgekomen die draait om de eerste kosmonaut van de Verenigde Staten Neil Amstrong, die als eerste een stap op de maan zette in 1969. De titel is passend: "First Man". Een eerbetoon aan de man die in 2012 is overleden, maar ook publiekelijk heeft aangegeven dat zij niet alleen op de maan waren. Zie ook https://www.wanttoknow.nl/universum/neil-armstrong-zo-was-hij-nooit-op-het-nieuws/
In de film First Man komt dat totaal niet naar voren, misschien ook omdat NASA meewerkte aan de productie van de film en de regisseur inzage gaf in oude documenten, maar vreemde zaken bijna altijd in de doofpot stopte. De film is wel een aanrader omdat het laat zien onder welke druk en hoogspanning deze ruimtevaartpogingen waren, met dieptepunten maar gelukkig ook successen. Je wordt bijna "medepassagier" en beleeft wat er in die capsule allemaal gebeurde.
Interessant in dit geval is ook de persoon Maurice Chatelain die gedurende het hele Apollo-project verantwoordelijk was voor de communicatie in de ruimte. Hij beschreef later in een boek Our Cosmic Ansestors dat hij ervan overtuigd was dat "buitenaardsen" en Ufo's alle Apollovluchten nauwlettend hebben gevolgd tijdens de vlucht en ook bij hun landingen en rondjes om de maan. Ze hadden er een geheime code zelfs voor. Steeds als een van de astronauten zei "Santa Claus is here", dan wist men in Houston dat er een Ufo gezien werd. Commandant Frank Borman van de Apollo 8 die in 1968 een tiental rondjes om de maan maakte zei tot zijn eigen grote verbazing: "Santa Claus is real" , oftewel Sinterklaas/de Kerstman (lees Ufo's en buitenaardsen) bestaat!  NASA wil echter het grote stilzwijgen hierover bewaren, omdat men bang is dat er anders misschien paniek uitbreekt onder de mensen. Deze doofpot wereldwijd duurt al decennia en maar mondjesmaat durven steeds meer insiders de waarheid naar buiten te brengen en zo ook Neil Amstrong.       
     
 In het Nationaal Ruimtevaartcentrum is geprobeerd met name voor kinderen om enkele fascinerende zaken interactief te benaderen, zoals het wegschieten van een capsule in een plastic buis. Verder geeft men dit jaar ook lezingen gegeven,uitgaande van bekende stripverhalen die ook gaan over de Ruimtevaart zoals bijvoorbeeld die van Kuifje op de Maan. Door de vergelijking van reality en stripfictie worden feiten, onmogelijkheden en wetenswaardigheden duidelijk gemaakt. Dat is smullen voor the kids, die gefascineerd luisteren. In het Belgische Genk vinden we ook een mooi ruimtevaartcentrum, de Cosmodrome met een inpandige Sterrenwacht.


Toch zou er meer aandacht mogen komen voor de nog niet ontrafelde vraagstukken. Hoe kan het eigenlijk dat we steeds tegen dezelfde kant van de maan aankijken en dus nooit de achterkant van de maan kunnen zien?  Daarover is ook een speelfilm gemaakt waarbij het verhaal aangeeft dat Hitler en een deel van zijn mensen naar de achterkant van de maan vertrokken zijn en daar nog steeds verblijven.
Hoe kan het dat op basis van bodemmonsters blijkt dat de maan ouder is dan de aarde, terwijl het een satelliet van de maan is die rondjes om de aarde maakt. Wat deed die maan toen de aarde er nog niet was??  Hoe kan het dat Mars , als rode planeet ooit "vernietigd" is door kernexplosies? Het zou mooi zijn om het publiek juist uit te dagen en te prikkelen met deze vragen. 

Interieur van Sojoez-capsule



Sojoez-capsule André Kuipers

Sterrenmensen zijn onder ons.

 

 

In het boek uit 1971 met deze titel geeft Jochim Pahl ons een inkijkje in een voor velen verrassend verleden. Hij kiest daarbij voor een bijzondere mens- en wereldvisie zoals die ook door Erich von Däniken,  atoomfysicus Jac Bergier, Charroux , Pauwels maar vooral ook door Zecharia Sitchin naar voren is gebracht.

De essentie daarvan is dat de aarde en zelfs  mensheid tot ontwikkeling zijn gebracht door het bewust ingrijpen van een buitenaardse soort, sterrenmensen genoemd, die in een ver verleden de aarde hebben bezocht en later ook nog vele malen zijn teruggekomen.
Lees ook: http://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2014/06/de-terugkeer-van-de-goden.html  en ook http://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2018/06/science-fiction-uit-de-verre-prehistorie.html 
Volgens Pahl gebeurde dat bijna iedere 600 jaar . Daarbij baseert hij zich op ontwikkelingssprongen in de menselijke cultuurhistorie.

Volgens Sitchin is het echter zo’n 3600 jaar,  overeenkomstig de omlooptijd van een planeet X of Nibiru die dan dichtbij de aarde komt. Dat lijkt veel geloofwaardiger en plausibeler. Vooral ook omdat we daar bewijzen voor hebben in de vorm van de oudste geschreven bronnen op aarde. Dat zijn de kleitabletten uit Soemerië. Daarin vinden we astronomische kennis van het hoogste niveau terwijl de kleitabletten minimaal 4 á 5000 jaar oud zijn. Moderne astronomen hebben recent ook serieuze aanwijzingen gevonden voor deze feitelijk nog onbekende planeet "X". Zie ook: http://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2017/01/mardoek-de-planeet-van-de-goden.html

Een andere hele interessante hypothese van Pahl is het eerste bezoek, waarbij hij aanwijzingen heeft dat de Sterrenmensen mogelijk kernwapens gebruikt hebben om de doodse en ijzig bevroren aarde een “oppepper” te geven. Hierdoor gingen de ijsmassa’s smelten en ontstond er geleidelijk een waterhoudende atmosfeer, die leven mogelijk maakte. Het is een soort van geo-engineering zoals enkele huidige astronomen er ook over denken om bv op de maan of mars  ook zoiets “uit te proberen”.  Pahl schrijft over zeker negen kernontploffingen en de oudste zouden al ruim 3370 voor Christus hebben plaatsgevonden. Dit jaartal is ontleend aan het jaar nul van de Maya- geschiedenis. 

De Dode Zee, was heel vroeger een zoetwatermeer waar nu geen boom of struik meer wil groeien, zou daar een restant van zijn . Andere aanwijzingen daarvoor zijn verglaasde zelfs gesmolten rotsen en stenen op verschillende plaatsen zoals op een hoogvlakte in het Andesgebergte . Verder ook een neutrale zone , genaamd At Tawal, tussen Irak en Saoedi-Arabië  waar men het epicentrum van een eerdere kernexplosie vermoedt, is zo’n tienduizend vierkante kilometer groot  zonder één bewoner. Alleen talloze moerassige plekken, drijfzand en watergaten zijn er. In totaal zijn er volgens Pahl twee kernexplosie’s geweest in het Midden Oosten, drie in India, twee in Zuid-Amerika en twee in Midden Amerika. 

Sitchin beschrijft die ook, maar dan als gevolg van onenigheden en strijd tussen verschillende Annunaki-Goden. Ze gebruikten deze kernwapens in hun onderlinge ruzies. Daarbij werden ze soms  ook verrast door de desastreuze effecten en uitgestrektheid, waardoor ze zelf ook moesten vluchten.     

Door NASA gemaakte foto van de Maan.

 

 

De aardegeschiedenis kende inderdaad vele ijstijden, die soms vrij abrupt tot een einde kwamen waarbij niet duidelijk is of dit door vulkanische uitbarstingen, op aarde gestorte kometen en meteorieten of mogelijk een kernramp is veroorzaakt. Het omgekeerde is echter ook gebeurd, zoals resten van palmbomen op Groenland of gevonden mammoeten in Siberië met de maaginhoud van plantenresten uit een zonnig klimaat. Dat zou het gevolg zijn van een polar shift, de ompoling van de magnetische noord- en zuidpool.

Pahl is er net als Sitchin en Von Däniken sterk van overtuigd dat de mens ook door genetische manipulatie, en dus door ingrijpen van  buitenaardsen is ontstaan. Men heeft daarbij genetisch materiaal van een vroegere mensaap verrijkt met zaad van een verder ontwikkelde mensensoort die niet op aarde voorkwam. 

Onze schepper, God, was waarschijnlijk een leider van een buitenaardse soort die door Sitchin en Soemerische bronnen Annunnaki  worden genoemd. 

De evolutietheorie heeft niet  kunnen aantonen dat er een geleidelijke stapsgewijze ontwikkeling is geweest tussen mensapen en de homo sapiens sapiens. Daarvoor ontbreken teveel tussenstappen en is de tijd voor de vele “toevallige” mutaties te kort geweest.

Medio 2018 hebben meer dan 500 wereldwijd vermaarde wetenschappers zelfs gepleit in een manifest voor het sterk relativeren van de evolutietheorie. Er zijn te veel "open eindjes". DNA-wetenschappers, o.a. Nobelprijswinnaar Crick  hebben ook aangegeven dat delen van ons DNA  “buitenaards” zijn of van sterrenstof afkomstig zijn en dus geen aardse oorsprong hebben.

 

Het boek van Pahl bevat veel, heel veel gedegen informatie over de Soemerische cultuur, de Incacultuur en de vroeg-Egyptische cultuur. Hij heeft zijn huiswerk gemaakt en deelt ons veel bijzonderheden mee. Zo beschrijft hij dat tijdens de Inca-periode de rechten van mannen en vrouwen vrijwel gelijk waren. Hij beschrijft ook heel mooi de seksuele vrijheid, die er toen bestond waarbij tijdens een jaarlijks feest naakte mannen met een achterstand achter naakte vrouwen aanrenden om hen te “veroveren”. Haalden de mannen een vrouw in dan was de vrouw bereid om zich aan deze man te geven. De Inca’s hadden ook de meest complete astronomische kennis van ons zonnestelsel en een enorme tijdskalender. Zie ook een boekbespreking van Von Däniken,  http://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2014/06/de-dag-dat-de-goden-kwamen-een.html

De Soemerische cultuur, in een gebied tussen de Eufraat en de Tigris in het huidige Irak, is dankzij de bewaard gebleven kleitabletten zo goed gedocumenteerd dat we een vrij volledig beeld hebben van dit hoge beschavingspeil. 

Ze leefden in stadstaten met een ontwikkelde stedelijke economie. Ze hadden al wetten en voorschriften, rechtspraak met gelijkberechtiging van vrouwen ten opzichte van mannen, onderwijs, landbouw, goede gezondheidszorg en natuurlijke geneesmiddelen. Verder prachtig aangelegde grote steden met geplaveide straten,  parken en riolering. Daarnaast ook veel kunstuitingen. In schilder en beeldhouwkunst, literatuur maar ook prachtige kleurrijke kledingstoffen. Men heeft ook een stuk van een zilveren harp gevonden als bewijs van hun muzikale instrumentenkennis. 

Ze konden al bier brouwen  uit hop en mout. Ze kenden het huwelijk, maar er kwamen ook al scheidingen voor. Het doet ons erg veel denken aan onze huidige ontwikkelingspeil. Toch was dit alles was al in de vroegste mensheidsperiode waarbij wij hier in West Europa nog in kleine groepjes een nomadenbestaan leefden en jaagden op wild. Een meer georganiseerde samenleving ontstond hier pas duizenden  jaren later in de vroege Middeleeuwen. Ook in de Soemerische tijd was er al een enorme astronomische én wiskundige kennis. Zij wist toen al dat de aarde een afgeplatte bol was en dat er tien(!) planeten (zonder zon en maan) waren in ons zonnestelsel. In hun gebeitelde geschriften op klei schrijven ze dat ze al deze kennis van hun goden, de Annunnaki of Sterrenmensen hebben gekregen. Het werd hun eenvoudigweg geschonken.
Uit de vele archeologische opgravingen in de omgeving is nergens gebleken dat er al vergelijkbare vroegere beschavingen waren die mogelijk voorlopers waren. In een evolutionair korte tijdsspanne is deze zeer hoge beschaving ontstaan, dankzij steun van buitenaf. Datzelfde schrijven ook de Inca’s en Maya’s en oude Egyptenaren. Wij doen die verhalen echter af als mythen, dus als geloof of verzonnen verhalen.    

Pahl geeft ons ook mooie beschrijvingen van de planeet Maan en Mars waar de moderne mens eigenlijk nog vrij weinig vanaf weet. Zo beweert Pahl dat er op de Maan en ook op Mars mogelijk piramideachtige structuren zijn gevonden. Ook daar zijn kennelijk de Sterrenmensen geweest. Op de Maan is vooral het gebied "De toppen van Blair" interessant. Amerikaanse ruimtesondes, zoals de Luna Orbiter II hebben vanaf 37 km hoogte boven de maan al in 1966 aan de rand van Mare Tranquillitatis heeft een dergelijke structuur gefotografeerd. Deze foto's zijn echter door NASA niet voor publicatie vrijgegeven. De kunstmatige structuren variëren in hoogte van 36 tot 216 meter . 
Het boek is een prachtige aanrader voor wie écht geïnteresseerd is in de aarde én de mens.                       

Foto gemaakt door Hubble van Mars.

Science fiction uit de verre prehistorie.

De onderzoeker en publicist Zecharia Sitchin heeft een aantal bestsellers geschreven en een daarvan is “The lost book of Enki”. Sitchin is een van de weinige onderzoekers die goed bekend is met het oudste schrift van de geschiedenis. Het gaat dan om het spijkerschrift dat gevonden is op de oudste kleitabletten van Soemerië . 

Het geeft een beschrijving van een welvarend rijk uit een ver verleden, met prachtige steden en een  zeer hoog ontwikkelingspeil. Men had er wegen, kende het wiel, had wetgeving & rechtspraak, prachtige tuinen, volop verbouwd voedsel en zelfs het schrift en  onderwijs in scholen. 

Veel over het gewone leven is vastgelegd op deze kleitabletten en is zo bewaard gebleven.

Een aantal van deze bronnen zijn extra bijzonder, omdat ze ons beschrijvingen geven van hùn geschiedenis, hùn ontstaan en hùn verre verleden. Zo kennen we allemaal ook het bekende Gilgamesj Epos dat ook een geschiedkundig verhaal is van het leven van koning Gilgamesj en zijn latere vriend Enkidoe. Een verhaal dat dateert van twee duizend voor Christus uit Soemerië en vastgelegd is op kleitabletten.

Dit uitzonderlijke verloren boek van Enki gaat over het begin van de beschaving op aarde. Gek genoeg lijkt het hoogst modern, ja bijna science fiction,  omdat de kolonisatie en ontwikkeling van de aarde, zoals beschreven,  ons meteen doet denken aan de huidige plannen om nieuwe bases op de Maan en Mars te gaan vestigen om daar kostbare metalen te ontginnen.
Volgens bronnen op de kleitabletten hebben de bewoners van een nu nog onbekende planeet Nibiru , Anunnaki genaamd , in een ver verleden ( 445.000 jaar geleden voor het eerst) de lange weg naar de aarde afgelegd , omdat ze zeker wisten dat hier voldoende goud aanwezig was. Het was hun koning Anu en zijn zonen Enlil en Enki en een groot aantal volgelingen.

Met behulp van speciale apparatuur konden zij de samenstelling van de aarde, het water en de atmosfeer vaststellen. Eerste filterde men goud uit het water, maar dat leverde te weinig op. Later ging men in de grond zoeken naar gouderts en vond die in Zimbabwe en Zuid-Oost Afrika. 

Archeologische studies hebben aangetoond dat er daar mijnactiviteiten waren. Vanaf 35.000 tot 60.000 jaar voor Christus vond men sporen op basis van houtskoolresten en mijnschachten tot wel 20 meter diep. 

Het bestaan van de planeet Nibiru met een omloopsnelheid van 3600 jaar is nog steeds niet definitief aangetoond, al zijn er wel steeds meer kleine aanwijzingen. Sitchin is ervan overtuigd dat dit wetenschappelijk bewijs er zeker zal komen en nog wel binnen decennia. Lees ook http://religieuze-ervaringen.blogspot.com/2017/01/mardoek-de-planeet-van-de-goden.html
Dat edelmetaal goud hadden zij heel hard nodig om het ontstane gat in de Nibiru-atmosfeer te kunnen dichten. Zij konden het zuivere goud in minuscule deeltjes laten oplossen en uitstrooien boven de dampkring van Nibiru , zodat het bescherming bood tegen kosmische en elektromagnetische straling vanuit de ruimte en de zon. 

De huidige ruimtevaart doet iets vergelijkbaars. Ook de ramen van de ruimtecapsules worden bedekt met een dunne goudlaag die beschermt tegen kosmische straling.
  
De oudste bronnen zijn al bijna 6000 jaar oud, maar geven accurate beschrijvingen van de planeten uit ons zonnestelstel die wij pas sinds kort echt kennen. Hoe de planeten als Jupiter, Venus, Mercurius, Uranus en Saturnus eruit zien en welke eigenschappen zij hebben is al op kleitabletten te lezen, terwijl wij die kennis pas redelijk kort  geleden “herontdekt” hebben dankzij satellieten en ruimtesondes als de Voyager 1 en 2. 

Deze stuurden kleurrijke foto's en zelfs close-ups van Uranus en Neptunus naar de aarde tussen 1979 en 1989.  

Sitchin was zo "brutaal" om vooraf via ingezonden opinie-artikelen in toonaangevende kranten in de VS en Europa al een voorspelling te doen van het uiterlijk van deze nog te ontdekken planeten. 

Toen de echte foto's verschenen , bleek dat vrij nauwkeurig overeen te komen met de voorspelling van Sitchin. Sitchin voorspelde dat echter niet. Hij gebruikte alleen omschrijvingen uit oude teksten van de Soemerische kleitabletten. 

De oude Soemeriërs wisten ook al van het bestaan van de Asteroïde gordel, die het reizen door ons zonnestelsel extra moeilijk maakte. Zij maakten toen ook al gebruik van kernwapens en laser- en hoge waterdrukwapens om zich een veilige doortocht te banen. Dat hebben onze huidige astronauten tot op heden nog nooit gedaan, maar die zijn ook nog niet zover met een ruimteraket gekomen(officieel). 

 Zij wisten ook dat er een aantrekkingskracht bestaat op planeten die in sterkte varieert. Zij maakten daarom ook "rondjes" om een planeet of maan om snelheid te verminderen en veilig te kunnen landen.

  Precies zoals de huidige ruimtevaart dat ook doet bij benadering van een planeet. Zoiets "technisch" kun je niet verzinnen  en is alleen aan ingewijden bekend. Kennelijk had men die kennis ook al bij de Anunnaki.        
Nog uitzonderlijker is het feit dat deze Anunnaki, of Goden zoals ze genoemd worden omdat ze uit de lucht/hemel kwamen, beschikten over veel technologie , maar ook kennis van het leven en de schepping. Ze kenden de bouwstenen van het leven, ja zelfs onze genetische DNA code en konden daarmee experimenteren . 

Zo hebben zij een eicel van een op aarde voorkomende mensaap bevrucht met een Anunnaki zaadcel en zo een naar het beeld van de Anunnaki geschapen wezen gemaakt, de mens. 

Eerst het prototype Adam en later de vrouwelijke tegenhanger Eva, zodat zij zichzelf ook konden voortplanten. De Anunnaki hadden deze wezens nodig om het zware werk in de goudmijnen , zoals het delven van het gouderts en later splijten en zuiveren van het goud  te kunnen overnemen. Wij waren nuttige werkers voor de Goden/Anunnaki. Naar de opvatting van de Annunaki is er ook een schepper geweest die alle leven heeft gemaakt en die zij ook Vader noemden. Er was ook in hun religie dus een hogere scheppende macht.

Deze ontstaansgeschiedenis sluit heel goed aan bij een aantal onverklaarbare zaken in de huidige Darwinistische evolutietheorie. Er ontbreken teveel "missing links", oftewel schakels tussen mens en mensaap om een sluitend bewijs te vinden voor het geleidelijk evolueren van mensaap naar homo sapiens, de huidige mens. Het moet evolutionair gezien een hele lange tijd geduurd hebben voordat met kleine stapjes, "toevallige gewenste mutaties" zouden kunnen optreden. 

Zet de verschillen tussen mens en mensaap maar eens naast elkaar. Kijk maar naar het hoofd, de lichaamsbouw, het strottenhoofd, de stand van handen en voeten etc. etc. Dat had allemaal nooit in zo'n relatief korte tijd kunnen plaatsvinden en vandaar deze externe ingreep door de Annunaki.

Het liep met de goden echter niet goed af, want onderlinge strijd tussen de Annunaki  leidde ook tot het gebruik van kernwapens op aarde en door een verkeerde wind werden hun eigen steden en woonplekken bedreigd. Er was uiteindelijk geen andere oplossing dan met hun hemelvaartuigen zelf weer te vertrekken van de aarde.

 Op internet zijn verschillende bronnen te vinden. Heel praktisch  zijn de vertaalde teksten van het verloren boek van Enki op onderstaande website.  https://de-ware-wereld.nl/sumerische-kleitabletten/

Het leest als een echt science fiction verhaal , maar je moet bedenken dat dit ònze geschiedenis is! 

Zie ook een recente prachtige video: The Pleiadians Are Coming - The Shocking Truth About Humanity Amazing Journey - best news here of ook deze weblink: https://rumble.com/embed/v6pwnkt/#?secret=E7eE7csP2z 

 Veel historici vinden dat Sitchin te vrij is geweest bij zijn interpretaties en vertalingen van deze historische bronnen. Mogelijk is dat hier en daar zeker het geval geweest. Toch ligt het zeker niet aan een net wat anders vertaald of geïnterpreteerd woord. Het geheel is nog steeds plausibel, logisch en begrijpelijk met de kennis van nu. Dat valt niet te ontkennen.

  Ze geven zelfs een beschrijving van het ontstaan van ons zonnestelsel waar onze huidige wetenschap nog pas wat puzzelstukjes heeft.  Duidelijk is wel dat er zoveel abnormaliteiten zijn aangetroffen bij planeten en hun satellieten (manen) dat het zeker niet zo is dat ons zonnestelsel zo'n 4,5 miljard jaar is ontstaan en al vrij snel een stabiele vorm kreeg, met alle planeten en omloopbanen.

 Integendeel er zijn duidelijke aanwijzingen dat er behoorlijk heftige wijzigingen zijn geweest waardoor de asteroïdengordel is ontstaan na een interactie/botsing van twee grote planeten. Daarbij is uiteindelijk ook de aarde overgebleven als kleiner deel van de oorspronkelijke planeet Tiamat die op een soort ramkoers lag met de planeet Nibiru. 

Daardoor kan het ook zomaar gebeurd zijn dat onze maan, die feitelijk ouder is dan de aarde toch een satelliet van de aarde blijft. Verrassend genoeg vinden we daar ook nauwkeurige beschrijvingen van op de Soemerische kleitabletten.   De wetenschappelijke zoektocht naar planeet X of Nibiru gaat intussen nog steeds intensief door. Men hoopt binnen luttele jaren een hard bewijs te vinden. Lees ook:   https://www.scientias.nl/hoe-zit-het-met-de-zoektocht-naar-planeet-x/

https://t.me/Fall_of_the_Cabal/13981

Schauberger, een bijzondere natuuronderzoeker.

 
Deze in Oostenrijk geboren boswachter (1885-1958) heeft vele dagen en zelfs nachten eenzaam doorgebracht in de uitgestrekte bossen, bergmeren en –bronnen. Door zijn nauwe verbondenheid met de natuur leverde dat ook bijzondere ontdekkingen op. Zo observeerde hij hoe forellen “stil” kunnen staan in een snelstromende beek en zelfs in staat zijn tegen een waterval “omhoog” te springen (bijna gedragen) om bij de bron te komen waar ook gepaard wordt. Hij bestudeerde nauwgezet het verloop van water in een rivier en observeerde verschillen tussen binnenkant en buitenkant in temperatuur en zelfs wijze van wervelingen. Water is de bloedstroom van de aarde en brenger van leven. Het maakt een cyclus door vanuit de lucht en via regen op aarde tot diep in de aarde en dan weer een omgekeerde beweging verzadigd met mineralen uit de aarde omhoog om ergens als bron op te wellen op een berg of heuvel. Ook een gezond bos leeft in een nauwe symbiose met het water dat voedsel tot boven in de kruin brengt . Hij zag parallellen met de kosmos en ons zonnestelsel waar de aarde en andere planeten in elliptische banen rond de zon draaien en ook nog om hun eigen as. Water maakt vergelijkbare bewegingen.  

Op basis van deze inzichten ontwierp Schauberger een waterbaan (uit houten materialen), die kronkelend als een rivier boomstammen van boven op een heuvel tot in het dal brengt. Alle ingenieurs hadden het voor onmogelijk gehouden maar deze natuurvorser bewees dat het kon. Toen het gelukt was mocht hij het op meer plaatsen realiseren in Europa.

 Voor de landbouw heeft hij ook een belangrijke bijdrage geleverd door ijzeren ploegen en gereedschappen (die magnetisch en geen edelmetaal zijn) te vervangen door koperen gereedschappen die de bodemvruchtbaarheid bevorderen.  Hij ontwikkelde ook een houten of koperen waterleiding met aan de binnenkant een soort gebogen plaatjes of geleiders die het water juist naar binnen laten circuleren waardoor het water zuiverend en gezondmakend werkt, zoals bronwater.  

Schauberger was ervan overtuigd dat de natuur werkt met gezonde mechanismen en principes die we moeten onderzoeken en overnemen. De explosie- en brandstofmotor  is schadelijk voor de mens en de natuur en zou beter vervangen moeten worden door implosie-motoren . Hij ontdekte dat water over fijne energieën beschikt en dat we die kunnen gebruiken. Hij maakte/ontwierp zelfs een levitatiemotor maar moest het geheim daarvan achterlaten bij Amerikaanse officials waar hij de laatste periode van zijn leven doorbracht.  

 

 

 

Mijn spirituele zoektocht in India

In de zomer van 1980 ben ik met mijn vriendin vanuit Amsterdam naar India gevlogen en wel naar Bombay (nu Mumbai) . We waren beide spirituele geluk- of verlichtingzoekers, die in India hun heil gingen zoeken bij een verlichte meester Bhagwan Shree Rajneesh (later Osho geheten). Na een lange uitputtende reis kwamen we uiteindelijk aan op het treinstation. Bepakt met onze koffers moesten we ons een weg banen door vele mensen, de meeste verminkt of gehandicapt voortbewegend op een plankje, in de hoop om wat fooi te krijgen. Het was een echte cultuurshock. Dit was een hele andere wereld dan het ontwikkelde westen. Met een beetje geluk vonden we een taxi die ons naar de op 200 kilometer afstand gelegen stad Poona kon brengen. De reis duurde 4 uur en was een grote verschrikking. Het bleek dat de chauffeur dit ritje net al een keer had gereden en doodvermoeid was. Verder was de taxi niet in beste staat, want de zijdeur moest ik vasthouden, want anders ging deze open. Ook de geasfalteerde wegen hadden flinke gebreken en zaten vol met gaten. Het voelde als een dodenrit. Toch kwamen we uiteindelijk uitgeput aan in een eenvoudig hotelletje in Poona. De volgende dag gingen we naar de ashram (leef en werkgemeenschap) van Bhagwan Shree Rajneesh, maar die lag in een omgeving met sloppenwijken. In een lawaaiige motor-riksja  reden we erdoorheen maar onze neus ontwaarde de meest verschrikkelijke geuren.  De beelden hadden we wel eens op tv gezien, maar dit was “real life” in alle opzichten. In de beschutte en veilige omheining van de ahsram melden we ons aan en konden een aantal  workshops en meditaties volgen. Het was een verblijf met vele bijzondere maar ook ellendige momenten. We maakten de fout om 's-avonds een versgeperst drankje te kopen van een kraampje langs de weg. Daardoor kreeg ik amoeben (bacteriën) in mijn lichaam die maag en darmen gedurende enige dagen volledig op zijn kop zetten. Het was vaak rennen voor het hurktoilet die bovendien verre van hygiënisch was. Gelukkig had de ahsram goede medische faciliteiten en kreeg ik medicatie. Bij mijn vriendin Tiny was het nog erger. Zij kreeg een parasiet "lambliae"  binnen in haar organen die haar gewicht in drie maanden tijd reduceerden tot 48 kg. Een onderzoek naar mogelijke tropische ziekten bood gelukkig op tijd uitkomst en de juiste behandeling.     

Begin jaren tachtig waren er vele duizenden Nederlanders die dezelfde kant waren opgegaan en als een oranje leger weer terugkwamen. Aangezien er een aantal bekende Nederlanders tussen zaten, zoals Ramses Shaffy en psychiater Jan Foudraine werd  er ook veel publiciteit aan besteedt. Ook de dochter van een voormalig Tweede Kamervoorzitter Kortenhorst was een assistent en secretaresse van Bhagwan. In de loop der jaren ontstonden er in Nederland ook culturele vormings- en meditatie-centra geleid door sannyasins die nog wat publiek trokken.

Van een vriendin had ik het boek van psychiater Jan Foudraine, “Wie is van hout” gekregen en gelezen. Daarin beschrijft hij zijn afkeur van een aantal ontwikkelingen in de samenleving en in de psychiatrie, die hem lieten besluiten om naar India af te reizen op zoek naar een écht waarachtig spiritueel leven. In de Nederlandse vormingscentra heb ik zelf een aantal weekenden intensieve cursussen gevolgd, die gegeven werden door sannyasins (volgelingen van Baghwan) als trainers/psychotherapeuten die veel ervaring hadden met sensitivity-trainingen. Trainingen als rebirthing,  primal scream (oerschreeuw), tai chi en diverse meditatievormen zoals “dynamic meditation” en “kundalini” zetten mijn rationele leven volledig op de kop. Er is meer dan alleen een verstand, ontdekte ik en daarvoor heb je geen drugs of hallucinerende middelen nodig . In je hart, ziel of geest zitten andere kwaliteiten dan in je rationele intellect, die ook ontwikkeld kunnen worden. De cursussen boden deelnemers de mogelijkheid om hun trauma's en emotionele blokkades te doorleven en daarmee op te ruimen om daarna vrij en vol liefde, met een open houding en als het ware herboren weer in het leven te staan. Mensen kunnen ook leven vanuit hun ziel/hart en dat is heel anders dan vanuit hun hoofd of verstand.   

Een diep religieuze ervaring was bij mij het resultaat van een aantal dagen “intensive exploring”. Daarover schreef ik een artikel dat later ook in het boek “Religieuze belevenissen” van Trouw redacteur Koert van der Velde is terechtgekomen. Na deze ervaringen met sannyasins wilde ik de meester zelf ook wel eens leren kennen. Hij zat echter in India in een ashram.       

Mijn vriendin en ik hadden een reis geboekt voor de duur van drie weken. Aan het einde van ons verblijf van drie weken koos ik ervoor om me te laten inwijden tot sannyasin (volgeling) van Bhagwan.  Dat eiste wel enige voorbereiding, want je mocht alleen in de buurt van de meester komen als je helemaal schoon en rein (parfumvrij) was.  Je moest je daarvoor meermaals wassen met geurvrije zeep. Uiteraard mocht je ook alleen toegelaten worden in de Boeddhahal als je oranje kleding droeg, maar die was overal te krijgen.

Dat gebeurde in een ceremoniële bijeenkomst, een zogenaamde darshan, met enkele volgelingen die een handoplegging kregen van de goeroe, daarna een nieuwe naam en de mala omgehangen kregen. De mala was een houten kralenketting met een rond fotolijstje van meester Bhagwan “himself”. De bijbehorende belofte was ook om daarna alleen nog maar in rode, oranje en/of  paarse kleding rond te lopen. Als  Swami Veet (dat betekende zoiets als “going beyond”) Ruud moest ik mijn leven als spirituele leerling en volgeling van Baghwan voortzetten. Dat heb ik een jaar lang daadwerkelijk hartstochtelijk gedaan, maar daarna koos ik bewust voor een meer anoniemer leven. Een leven als oranje sannyasin is enerzijds simpel en duidelijk. Iedereen heeft er een mening over en je bent voortdurend onderwerp van gesprek. De meeste mensen vinden het maar gek, absurd en maken je belachelijk. Dat maakt dat je wel gehard wordt en openlijk uit moet komen voor je diepste of meest verheven gevoelens. Van spirituele verlichting hebben maar weinig mensen een voorstelling of idee. 

Anderzijds trekt het ook mensen aan die wel nieuwsgierig zijn en je willen uithoren. Dan ontstaan diepzinnige gesprekken en ontmoetingen. Mijn ouders waren echter bij thuiskomst  “not amused” en wilden me zelfs als zoon verstoten en uitsluiten.

 Op de Technische Universiteit waar ik de doctoraalfase  van mijn studie Technische Bedrijfskunde nog moest afmaken werd ik gelukkig niet geëxcommuniceerd. Mij werd zelfs gevraagd om mijn ervaringen te delen tijdens een symposium “Geestelijke Stromingen”, hetgeen ik ook gedaan heb. Uiteindelijk ben ik gelukkig ook afgestudeerd.

Kort tijd later werd de ahsram in Poona min of meer verlaten, want de Baghwan-beweging had een groot terrein aangekocht in Oregon (VS) bij het plaatsje Antelope in 1981.  In ruim vier jaar tijd ontstond daar een levendige stad met vrijwel alle voorzieningen, maar ook liepen ze tegen veel weerstand op van de lokale bevolking en autoriteiten. De situatie escaleerde toen Bahgwan zelf een stiltepauze inlaste en alleen nog sprak met een paar vertrouwelingen waaronder zijn rechterhand Sheela. Die overschreed grenzen zo bleek later met het afluisteren van bewoners van Rajneespuram zoals de stad heette en zelfs de privé-vertrekken van Baghwan. Ze gaf ook opdracht om een virus te verspreiden in het plaatselijke voedsel zodat honderden bewoners daar goed ziek van werden. 

Uiteindelijk werd er ook een aanslag gepleegd op de lijfarts van Bhagwan, die het echter overleefde.  Sheela had opgevangen dat Bhagwan navraag had gedaan bij zijn lijfarts naar een effectief euthanasiemiddel , kennelijk omdat hij een bewust einde wilde maken aan zijn leven, terwijl zijn faam en roem juist wereldwijd was. De middelen werden ook aangeschaft en verstopt in de tuin van het huis van Bhagwan. Later werd ook beweerd dat Bhagwan verslaafd was aan lachgas. Dagelijks kreeg hij een zekere dosis van zijn lijfarts. 
Uiteindelijk zijn Bhagwan, Sheela en een paar vertrouwelingen opgepakt en veroordeeld. Bhagwan heeft schuld bekend aan overtreding van de immigratiewetten en het uitvoeren van gearrangeerde huwelijken maar heeft daarna een deal gesloten met de officier van justitie , maar moest meteen het land uit. In India (Poona) heeft hij nog een aantal jaren geleefd, veranderde zijn naam in Osho en is op 19 januari 1990 overleden op 58-jarige leeftijd.  Netflix heeft in 2018 een zesdelige documentaire gemaakt/uitgezonden met als titel "Wild, wild country" waarin deze periode van vier jaar in de VS uitgebreid aan bod komt en toegelicht wordt door direct betrokken personen van beide kanten.

Geboren was Bhagwan als Rajnees Chandra Mohan op 11 december 1931 in Madhya Pradesh. Later heeft hij verklaard dat hij op zijn 21^e jaar verlicht werd, terwijl hij mediteerde onder een Maulsari-boom. Dat was in een park in Jabalpur waar hij filosofie studeerde. Daar werd hij later ook hoogleraar filosofie vanaf 1957.  In 1966 werd hij ontslagen vanwege zijn controversiële uitspraken over religie, geloof en seks. Daarna reisde hij rond en gaf overal lezingen en trok zo honderden volgelingen. In 1974 begon hij in Poona een ahsram (leefgemeenschap). Dat kreeg bekendheid in de hele wereld en leidde tot een stroom van duizenden geïnteresseerden en later volgelingen.

Bhagwan had een fenomenale kennis en dat leidde ertoe dat er in totaal zo’n zeshonderd boeken zijn uitgegeven met zijn lezingen en toespraken. In de begintijd werd hij ook de liefdesgoeroe genoemd, omdat hij  mensen opriep de vrijheid te pakken en de liefde breeduit te exploreren. Mensen moesten zich ook bekwamen in Tantra, de hoogste vorm van de liefde. Later bij het uitbreken van het HIV-virus en de dodelijke ziekte Aids, veranderde dit weer en moesten volgelingen condooms gebruiken  en beschermende handschoenen dragen. Baghwan wilde de rationele, zakelijke en materialistische  westerse houding ondermijnen en mensen oproepen hun ware ziele- en spirituele aard te ontdekken en een waarachtig leven vol liefde en passie te leiden. Dat sprak velen waaronder ikzelf enorm aan.

 “Drop your Ego” was een gevleugelde uitspraak van Bhagwan.  Later heb ik begrepen dat dit een wijze les is voor mensen die een stevig, ja misschien zelfs hardnekkig ego hebben (opgebouwd) en dan leren ontdekken dat er ook een hoger, spiritueel zelf in ons schuilt, die gewekt dient te worden. 

Voor de andere categorie mensen die een kwetsbaar of zwak zelfbeeld en ego hebben is dat echter geen goede raad. Zij worden juist ontremd en raken mogelijk ontspoord. Zo zijn er vele huwelijken van sannyasins gestrand en hebben ouders soms zelfs hun kinderen en familie verlaten. Volgelingen die in de ahsram kwamen wonen moesten ook afstand doen van hun geld. Toen sommigen later er weer uitstapten, moesten ze maar zien hoe ze weer naar huis konden. Sommigen gingen bedelen of zichzelf prostitueren. Ondertussen was Bhagwan er trots op dat hij bijna honderd Rolls Royce's en dure sieraden had. Toch is zijn bekendheid ook na zijn dood nog steeds groot. Zijn boeken en geluidsbanden worden nog steeds goed verkocht.  Voor veel volgelingen ook nu nog is Bhagwan een verlichte meester , die hun op het ware ziele- en geestespad heeft gezet.  

Salto tv uit Amsterdam heeft  zelfs een eigen kanaal voor Osho/Baghwan waarop vele spreekbeurten of lezingen van Osho zijn vrijgegeven voor het internet. Wie een indruk wil krijgen van zijn mening en visie zie ook: https://www.salto.nl/programma/osho-tv/

Bijna 40 jaar later kreeg ik het boekje "De gewijde Reis"  van Lars Faber onder ogen en dat heb ik verslonden. Daarin staat precies beschreven hoe je ook zonder meester en ashram, de innerlijke emotionele blokkades en obstakels kunt doorleven en opruimen, waarna je een meer volledig en levendig mens wordt, die leeft vanuit de ziel. Vreugdevol en stralend en vanuit zijn eigen kern. Dat is een belofte voor ieder mens.                    

Buitenaardsen en Ufo's.

Kort geleden werd ik geattendeerd op een Nederlandse gastspreker, de heer Gerard Aartsen die een lezing zal geven in Tilburg begin mei over het onderwerp Ufo’s en hun bedoelingen. In de toelichting werd aangegeven dat deze man zich al decennia met dit onderwerp bezig houdt en daarover ook een aantal boeken heeft geschreven. Hierdoor was mijn interesse gewekt en meteen heb ik zijn boek “Ufo’s en de ruimtemensen: hier om te helpen” aangeschaft en doorgenomen.

 

Het is een zeer inspirerend boek dat zich vooral baseert op originele getuigenissen van de zogenaamde groep “contactees” . Dat zijn mensen die in direct contact hebben gestaan met ruimtemensen of piloten van Ufo’s die op aarde zijn gelandt en daarover hebben geschreven en verklaringen hebben afgegeven. Dat gebeurde in het Westen maar ook in Azië. Opvallend daarbij is dat deze getuigenissen heel veel overeenkomsten vertonen en op hoofdlijnen zeer consistent zijn. Belangrijk daarbij is om aan te geven dat de bedoelingen en intenties van deze ruimtemensen altijd positief zijn. Zij willen ons helpen want zij beschouwen ons als broeders ook al liggen ze wat ontwikkeling betreft mijlenver voor, getuige hun kennis en technologie.  Wij moeten ze niet vereren als goden of zien als concurrenten of vijanden. Het merendeel van de in omloop gebracht verhalen van ontvoeringen, medische experimenten, verminkingen en seksuele uitspattingen zijn niet overeenkomstig de waarheid. Ze zijn in omloop gebracht om mensen in verwarring te brengen en angst te zaaien. De meeste Hollywood films over Ufo’s en ontmoetingen zijn meestal bedreigend en angstaanjagend. Dat hoeft helemaal niet. Zij willen ons juist helpen en zeker ook beschermen tegen mogelijke kernrampen en tegen onherstelbare schade aan planeet aarde. Zo zijn de meeste verklaringen opvallend omdat de ruimtemensen al zeker twee keer hebben ingegrepen om een kernoorlog op de aarde vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw te voorkomen.

 

Zij hebben ook verklaard dat alle ruimtemensen eruit zien als behorend tot de soort of groep mensen. Ze variëren in lengte en uiterlijk, maar zijn altijd herkenbaar als mensen met een hoofd, romp en ledematen en hebben dus geen raar uiterlijk als soort vogelmensen of reptielen? Ze verklaren ook dat de aliens meestal afkomstig zijn uit ons eigen sterrenstelsel en van de planeten Venus, Mars en Saturnus en dus niet van ver afgelegen sterrenstelsels zoals de Pleiaden of Sirius.

De beroemdste contactee die uitgebreid in het boek aan bod komt is Georg Adamski. Daarnaast ook anderen zoals Michael Wolf,  Wilbert B Smith, Georgio Dibitonto, Enrique Barrios en Vera Stanley Alder. Sommige van deze contactpersonen zijn ook uitgenodigd aan boord van ruimtevaartuigen en hebben het innerlijk daarvan beschreven alsook ruimtereizen gemaakt en hun kennis proberen op te schrijven. De ruimtemensen maken zich zeer ongerust over het feit dat wij de aarde misbruiken en niet alle mensen laten delen in de natuurlijke grondstoffen,  energiebronnen en algehele toegang tot  gezondheidszorg en onderwijs . Een kleine groep super-, superrijken willen alle macht en geld in eigen hand houden en de rest van de werelds daarmee gijzelen. Dat is een doorn in het oog van de Ufo-mensen want zij stellen met klem dat “de schepping liefde is en dat wij allemaal liefde moeten delen en uitstralen”. De welvaart van anderen moet voorop staan en nooit mogen we geweld tegen elkaar gebruiken. 

Gerard Aartsen is ook redacteur van Share International, het tijdschrift dat op initiatief van Benjamin Creme is opgezet en waarin de wederkomst van Maitreya de wereldleraar al sinds de jaren 80 van de vorige eeuw wordt aangekondigd. Benjamin Creme heeft ook vergelijkbare uitspraken gedaan over Ufo's en hun bedoelingen, die volledig stroken met de uitingen van de contactee's.  Er bestaat een nauwe samenwerking tussen de (aardse) Meesters en de Buitenaardsen.         

 

Schepping of Evolutie ?

In een in 2017 verschenen  boekje geeft de inmiddels 92- jarige oud-huisarts Hans Moolenburgh senior, ons een diepe inkijk in zijn wereldbeschouwing. Velen kennen hem als een radicale huisarts die kritisch is op het toedienen van vaccins bij veel te jonge kinderen. De reden daarvoor is dat het immuunsysteem pas volgroeid is bij 1,5 jaar. Het is ook mede door zijn alertheid en kritische houding die ervoor gezorgd hebben dat er geen fluor in ons drinkwater is toegevoegd. Weer anderen zullen Moolenburgh kennen door zijn unieke aanpak als huisarts. Ooit heeft hij twee jaar lang zijn patiënten aan het einde van het consult bevraagd over “engelen”. Dat leverde zoveel verhalen op dat ze verschenen zijn in twee boeken die ook internationaal bestsellers werden. 
Op 6 november 2018 is dr. H. Moolenburgh sr. overleden. Lees ook een ode aan deze moedige man. https://www.wanttoknow.nl/gezondheid/lieve-dokter-hans-moolenburgh-sr-rust-zacht/

In zijn meest recente boekje waarvan we hierboven de omslag zien, leren we deze “eminence grise” en arts weer op een hele andere manier kennen. Hij laat daarin zien dat wetenschap en geloof samen kunnen gaan, want hij is een diep gelovig christen die er van overtuigd is dat de wereld én kosmos een schepping zijn van God. Hij baseert zich daarbij op een nauwgezette en decennialange studie van de Bijbel en  het Hebreeuws.

Als eerste zet Moolenburgh zijn tanden in de momenteel algemeen gangbare wetenschapsvisie van de “Big Bang theorie” die aan vele kanten rammelt en geen diep en overtuigend antwoord geeft op alle essentiële vragen. 

Daarna  verzet Moolenburgh zich met veel verschillende argumenten heftig tegen het algemeen gangbare Darwinisme (evolutietheorie), die stelt dat de mens door toeval en gedurende een zeer lange tijd ontstaan is als het resultaat van mutaties uit mensachtige apen. Moolenburgh beweert dat Darwin een grote denkfout heeft gemaakt door dit proces evolutie te noemen, namelijk -het ontstaan van nieuwe soorten uit andere soorten- , terwijl het alleen verschillen waren door adaptie/aanpassing binnen eenzelfde soort. Er zijn geen tussensoorten gevonden tussen vinken en kanaries of kolibries maar wel vele soorten vinken met net iets anders gevormde snavels. Ook al zoeken we nog duizenden jaren men zal de “missing link” tussen mensapen en de mens niet vinden. Net zo min als bij de andere zoogdieren, reptielen of planten vinden we geen tussenvormen. Hoogleraar Stephen Gould heeft dat vrij recent nog eens bevestigd. We hebben geen girafskelet gevonden met een halflange nek, of een vogelsoort met veel kleinere vleugels.  De tussenvormen vinden we nergens terug in de fossielen, ook na 100 jaar zoeken niet. De ontwikkeling tussen soorten bestaat gewoonweg niet, dus einde theorie van de stapsgewijze geleidelijke evolutie.  Recent nog heeft wetenschappelijk onderzoek naar het DNA van dier- en menssoorten aangetoond dat 90% daarvan ongeveer in dezelfde tijd zijn ontstaan zo'n 100 tot 200.000 jaar geleden. Het is onderzoek van Stoekle van de Rockefeller University (New York) en Thaler van de Universiteit van Basel van medio 2018.   Zie ook https://www.ninefornews.nl/mensen-voortgekomen-twee-volwassenen/ 
 Toch blijven we jonge mensen in het hele onderwijs deze evolutietheorie onderrichten . Ze deugt wetenschappelijk gezien echter niet.

 

Het blijkt  uit vondsten van fossielen dat alleen in het “explosieve” Cambrium tijdperk (zo’n 530 tot 590 miljoen jaar geleden) de meeste dierensoorten vrijwel tegelijkertijd "opeens" aanwezig zijn en dat ook miljoenen jaren blijven als soort, met hoogstens wat kleine aanpassingen. In eerdere geologische perioden vinden we nauwelijks fossielen van diersoorten. De enige uitzondering zijn de dinosaurussen, die wel in vrij korte tijd plotseling zijn verdwenen . Daarvoor wordt als verklaring gegeven de inslag van een grote komeet of asteroïde op aarde, met grote gevolgen zoals een aardasverandering en complete verandering van het klimaat.

 Is er dan misschien toch sprake van een goddelijke schepping, die deze plotselinge aanwezigheid verklaart?? Vanuit een innerlijk of geestelijk beeld wordt een vorm of  diersoort en later de mens geschapen in de realiteit, zoals een sneeuwkristal uit het niets ontstaat als een druppel water bevriest.  

Mogelijk nog furieuzer gaat Moolenburgh tekeer tegen de visie van professor  Dick Swaab, in zijn boek “Wij zijn ons brein” . Swaab beweert dat de geest niet bestaat, de vrije wil een illusie is, eigen verantwoordelijkheid niet bestaat en het bestaan eigenlijk zinloos is behalve misschien omwille van de voortplanting. Moolenburgh noemt het een zeer armetierige wereldbeschouwing, die jonge mensen zeker depressief en neerslachtig maakt. Dat is een persoonlijke en gevoelsmatige conclusie, maar geen wetenschappelijk of logisch argument. De voormalige huisarts Moolenburgh ziet de mens juist als een met geest begiftigd wezen en een onsterfelijke ziel, die naar Gods beeld en gelijkenis is geschapen.  Moolenburgh baseert zich daarbij enerzijds op zijn erudiete medische kennis waarbij hij de complexiteit, schoonheid en vernuft van bijvoorbeeld het oog, het oor of zelfs de minuscule cel beschrijft. Wat we inmiddels van alle complexe processen en delen van een menselijke cel weten, is gewoon wonderbaarlijk. Denk hierbij aan de in elkaar draaiende spiralen met het opgerolde DNA, die de sleutel vormen voor vorm en functie. Een onbevooroordeelde kijker zou vol ontzag naar zoveel kennis en kunde moeten kunnen kijken. Dat is zeker een magnifiek ontwerp, veel meer dan een intelligent design en zeker niet door toeval  ontstaan, maar doelgericht ontworpen, bedacht én gevormd. Zo’n ontwerp kan ook alleen gemaakt worden door de hoogste intelligentie en wijsheidsbron. God misschien?

Behalve dat Moolenburgh zich baseert op feitelijke waarnemingen in de natuur en vanuit de wetenschap zoekt hij ook in oude geschriften waar deze “schepping” nauwgezet beschreven staat, zelfs tot in betekenisvolle details.

Moolenburgh valt daarbij terug op de oudste overgeleverde bronnen , zoals het oude en nieuwe testament (bijbel) om het scheppingsverhaal te doorgronden. Na jarenlange studie en met gebruikmaking van de kennis van de Hebreeuwse taal is hij in staat een nieuw licht te werpen op het scheppingsverhaal. De reden voor de keuze van het Hebreeuws is dat deze taal  bijzonder is, omdat iedere letter ook een nummer vertegenwoordigd, waardoor er niet snel “overschrijffouten” ontstaan. “Woordmatig en getalsmatig” moet het allebei kloppen.

Moolenburgh gebruikt daarbij de vijf boeken van Mozes waar ook de Joodse Thora uit bestaat. De schepping zou volgens de bijbel in zeven dagen hebben plaatsgevonden maar dat is zeker niet zo, want oorspronkelijk waren er meer betekenissen aan het Hebreeuwse woord “Jom” en behalve dag is dat ook het begrip fase.  Dat is al essentieel voor een goed begrip. In deze zes fasen wordt de mens, Adam (en Eva) als laatste geschapen, als kroon op de gehele schepping van God en met de verantwoordelijkheid om voor de hele schepping (natuur, minerale-, dieren- en planten-rijk) te zorgen. In een eerdere fase is het planten- en dierenrijk ontstaan en dus is de mens een aparte en zelfstandige, eigen categorie en dus geen mutatie van een diersoort zoals van een aap. 

 

 Natuurlijk is het zo dat wat het DNA betreft er grote overeenkomsten zijn met het DNA van primaten, maar toch kunnen mensen en apen bij geslachtsverkeer geen levensvatbare  nakomelingen verwekken, omdat het aantal chromosomen verschilt. Verder zijn er vele andere betekenisvolle verschillen. De hersenomvang is daar een hele belangrijke bij . Bij mensen 1350 cc en bij mensapen zo'n 400 cc. 

Apen hebben dikke vachten en de mens is nauwelijks behaard. 

Het strottenhoofd (afgedaald bij mensen) en de ademhaling bij mensen is ook totaal anders waardoor spreken mogelijk is en bij apen niet . 

Alle op het land levende zoogdieren hebben een gescheiden kanaal om adem te halen en om eten en te drinken. Bij mensen is dat hetzelfde kanaal, net als bij waterzoogdieren als zeehonden en walvissen. De wijze van transpireren is ook uniek voor mensen. 
De vrouw heeft ook een ander bekken dan het aapvrouwtje om het grote babyhoofd te kunnen baren dat na de geboorte nog flink verder groeit.    

Een ander heel belangrijk woord is het Bijbelse en Hebreeuwse  “Elohim” dat met God vertaald is. Het is ook een meervoudsvorm en betekent allesomvattend. Toch laat Moolenburgh hier volgens mij wat steken vallen. Later in het boek (bladzijde 103) noemt hij heel kort Zecharia Sitchin (auteur van het boek de Twaalfde planeet) die als deskundige van de Soemerische kleitabletten te boek staat en een diepgaande studie heeft gemaakt van het nog veel oudere Soemerische Scheppingsverhaal.  Als snel wordt deze man afgeserveerd als fantast niet wetende dat deze Sitchin dezelfde gedegen speurtocht heeft ondernomen als Moolenburgh, maar dan op basis van nog oudere (en betere?) bronnen naast de Hebreeuwse bijbel die hij ook tot in detail kent. 

Sitchin komt echter tot de verrassende uitkomst dat de Mens is “gecreëerd”(in elkaar geknutseld) door een buitenaardse beschaving die hier lang geleden op aarde heeft vertoefd. Dat we daar ook overal bewijzen van vinden zoals Erich von Däniken in 25 boeken heeft beschreven wordt gemakshalve vergeten.  Dankzij Sitchin weten we echter dat het Bijbelse Nefilim, de zonen der Goden,  ook letterlijk betekent “zij die op de aarde neergeworpen werden “ en dus niet reuzen zoals in sommige vertalingen staat. Waar kwamen deze Goden vandaan? Uit de "hemel”, ja maar is dat? Is dat een fysieke of geestelijke plek, achter de wolken in de kosmos? Volgens de Soemerische teksten kwamen de goden ooit lang geleden van een planeet, die Sitchin de twaalfde planeet noemde,  maar die ook wel Nibiru of Mardoek wordt genoemd. 

 http://religieuze-ervaringen.blogspot.nl/2017/01/mardoek-de-planeet-van-de-goden.html

Er zijn zeker parallellen en overeenkomsten in het scheppingsverhaal volgens de Soemerische kleitabletten en de veel later samengestelde oude testamentteksten uit de bijbel. Gezien de hoge leeftijd van Moolenburgh ben ik bang dat hij helaas niet meer in staat zal zijn de gedegen studie en uitleg van Sitchin door te nemen en te doorgronden, want dan zou hij zijn inzichten nog kunnen bijstellen.

Storend is ook dat Moolenburgh andere geestonderzoekers de maat neemt op basis van een zeer beperkte kennis. Zo veroordeelt hij de grondlegger van de theosofie Madame Blavatsky vooral op haar uiterlijk. Kijk eens hoe zij eruit ziet, dat papperige gezicht? Veeleer een zigeunerwaarzegster dan een zieneres of een “verlicht” mens? Natuurlijk kun je kritiek hebben op de wijze van ontstaan van haar belangrijkste boeken  ”Isis ontsluiert”  en “De Geheime leer” die zij  in een trance heeft doorgekregen en opgeschreven.   Volgens Moolenburgh deugt het niet omdat hierin het Christendom wordt afgewezen en het vooral gebaseerd is op het Indiase Hindoeïsme. Het is een terugval naar een oudere vorm van  “veelgodendom”. Zo  wordt Rudolf Steiner ook uitgebreid besproken, die ooit begon bij de theosofie en bevriend was met Blavatsky en Leadbeather. Na een verschil van inzicht richtte hij een nieuwe geestelijke stroming op in West Europa onder de naam antroposofie. Volgens Moolenburgh had Steiner zich op jonge leeftijd beziggehouden met spiritisme (??) en maar baseerde hij zich later meer op een zuivere geesteswetenschap. De resultaten daarvan lezen we in het boek “De wetenschap van de geheimen van de ziel”, waarin Steiner "Genesis zou tegenspreken" omdat er meerdere fasen of incarnaties van de aarde (en andere planeten) zouden zijn geweest . De zelfverlossingsleer, de wet van karma en reïncarnatie zijn echter zaken, die niet passen in het Christendom dat Moolenburgh aanhangt.

http://religieuze-ervaringen.blogspot.nl/2016/11/reincarnatie-wetenschappelijk-onderzocht.html

Steiner kwam met een nieuw Christendom, waarbij hij zich baseert op het versmelten van twee Jezuskinderen die in de tempel samengaan tot Jezus de Christus, omdat er sprake is van tweede verschillende stambomen met een  Nazareth-Jezus en de Bethlehem-Jezus . De beste Wijsheidsziel van Zarathustra vloeide samen met de grootste Liefdesziel Adam.  Deze voorstelling heeft velen inderdaad de wenkbrauwen doen fronsen, maar Steiner beweert dat hij  zich daarbij op geestelijke waarnemingen baseert en dat deze kennis rechtstreeks uit de Akasha-kronieken of het wereldgeheugen afkomstig is.  Moolenburgh weerlegt dit verhaal door te stellen dat het in de oude Hebreeuwse tijd heel normaal was dat er twee stambomen waren, namelijk die van moederskant (Maria) en die van vader(s) kant Jozef. Dat is de meest simpele verklaring. Een geestelijke van de Christengemeenschap Emil Bock heeft echter een hele studie gemaakt van dit fenomeen, dat iedereen kan nalezen en tot zich kan nemen in een prachtig boek.   

Moolenburgh is nog enigszins mild over Steiner en noemt hem “beslist geniaal”, vanwege zijn bijdrage aan de ecologische duurzame landbouw. Steiner vestigde de Biologisch-Dynamische landbouw (Demeter keurmerk) en stond aan de wieg  van de in Nederland genoemde Vrije Scholen, waar kinderen een brede ontwikkeling kunnen doormaken naar lichaam, geest en ziel.

http://vrijescholen.blogspot.nl/2013/11/novaliscollege-beste-vrijeschool-van.html

Aangezien Steiner echter op tragische wijze stierf (volgens Moolenburgh aan een gemene dikke darmkanker) en zijn laatste dagen doorbracht met het beeldhouwen van een Jezusfiguur met Teutoonse kop en dus een beeldvereerder was ?? lijkt het eindoordeel negatief. 

Mijn waardering is groot voor de moed van Moolenburgh om in de 21 eeuw er openlijk en eerlijk voor uit te komen dat je een gelovig én wetenschappelijk mens bent, die overtuigd is van een goddelijke schepping. Daarbij zou het een wijze man sieren als hij anderen wel op de inhoud beoordeelt en niet op de persoon. Steiner en zeker ook Sitchin verdienen beter, veel beter.  Misschien dat Moolenburgh nog veel inspiratie zou kunnen putten uit het boek van zijn collega Arie Bos, die een antroposofische visie op de schepping en evolutie heeft beschreven.
  http://religieuze-ervaringen.blogspot.nl/2015/09/hoe-de-stof-de-geest-kreeg-de-evolutie.html